«Я вельмі доўга не магла гэта прыняць».
У новым выпуску ТОКу палітолаг Роза Турарбекава прызналася, што дыягназ аўтызм, які быў пастаўлены яе дачцэ, стаў «непараўнальным ні з чым ударам».
«Я вельмі доўга не магла з гэтым змірыцца. Нават не змірыцца, а прыняць. Я розумам прымала, а ўсім астатнім не. Я літаральна сябе загнала ў гэтым сэнсе ў сапраўдную дэпрэсію», —
шчыра расказвае жанчына.
Каб выйсці з дэпрэсіі, ёй спатрэбілася вельмі шмат часу. Шмат дапамагаў ёй у гэтым муж.
«Я паспяхова з гэтага выйшла. Цяпер гэта для мяне з'яўляецца тым выклікам, з якім я спраўляюся і буду спраўляцца. Ён прымусіў мяне кардынальна змяніць адносіны да жыцця і да людзей. (…)
Я адкрыла для сябе зусім іншы свет, у якім ёсць людзі, якія пераадольваюць сябе кожны дзень і кожную гадзіну, якія знаходзяцца ў дастаткова агрэсіўным для сябе асяроддзі.
Іх літаральна ўсё — гук, святло, чужы чалавек, пах — могуць выбіць з каляіны. І мы з усімі гэтымі рэчамі працавалі і працягваем працаваць. Таму што аўтызм не лечыцца. Гэта назаўсёды. Гэта пажыццёвая рэабілітацыя 24 гадзіны ў суткі. Гэта нават не марафон», —
дзеліцца Турарбекава і адзначае, што яе гераінямі сталі маці такіх жа дзяцей, якія змаглі не толькі пераадолець захворванне, але і стварыць структуру для рэабілітацыі як сваіх, так і чужых дзяцей.
Роза Турарбекава расказвае, што ад сваёй дачкі змагла навучыцца любіць ружовае і іншыя яркія колеры, быць больш жаноцкай, любіць кветкі ў розных відах (напрыклад, на сукенцы), скакаць на батуце.
Для яе дачкі шчасце — маляванне. «Яна сябе рэалізуе праз гэта. І гэта тое, што я магу падтрымліваць настолькі, наколькі гэта магчыма».
Падчас размовы Роза Турарбекава таксама адзначыла, што яе супрацоўніцтва з газетай «СБ. Беларусь сегодня» (яна была аўтарам калонкі па міжнародных адносінах) было абумоўлена пошукам дадатковых сродкаў на рэабілітацыю дачкі.
Адначасова яна была калумністам у аналітычным праекце «Наша меркаванне» Валерыі Касцюговай.
Глядзіце цалкам:
Цяпер чытаюць
Памёр былы палітвязень Валерый Цімашэнка. Яму было 42 гады2
Каментары