У інтэрв'ю «Нашай Ніве» кіраўнік фонду «Байхэлп» Аляксей Лявончык растлумачыў сутнасць сваіх рознагалоссяў з прадстаўніцай Аб'яднанага пераходнага кабінета па сацыяльнай палітыцы Вольгай Зазулінскай.
«НН»: Кажуць, што Вольгу Зазулінскую на пасаду «міністаркі» ў Кабінет прапаноўвалі вы са Стрыжаком, разлічваючы, што будзе даволі проста з ёй працаваць, але пасля шляхі разышліся.
АЛ: Гэта была пазіцыя службы хуткай гуманітарнай дапамогі, што прапанаваць Зазулінскую на гэту пасаду ў Кабінет будзе карысна ў цэлым для сектара. У Вольгі ёсць пэўны досвед працы ў гуманітарным сектары, і мы тады палічылі, што гэта чалавек на сваім месцы. «Байхэлп» ніколі не атрымліваў ніякай грашовай дапамогі ад Кабінета ці дапамогі з падачай на гранты. Прадстаўнік адной з арганізацый службы гуманітарнай дапамогі ў Кабінеце нам проста спрашчаў камунікацыю на тэму «каму, дзе, што і як дапамагаць».
У «Байхэлп» ёсць два інтарэсы: каб былі грошы на дапамогу нашым мэтавым групам і каб мэтавая група ведала, куды звяртацца. Вось у другім моманце Вольга Зазулінская магла нам дапамагчы — інфармаваць.
«НН»: А ў чым не спрацаваліся ў выніку?
АЛ: Думаю, што ў нас розныя падыходы. Ёсць арганізацыі вялікія, кшталту нас ці «Байсола». І ёсць арганізацыі больш нішавыя. Тут нічога кепскага ці добрага няма — яны прывыклі працаваць пэўным чынам, мы прывыклі працаваць іншым чынам. І на жаль, гэта прывяло да таго, да чаго прывяло.
Я нават не зразумеў, калі ў нас з Зазулінскай пачаўся разлад. Я зразумеў гэта, калі мы проста ўжо пачалі размаўляць на павышаных танах. Мы імкнуліся дапамагчы як мага большай колькасці людзей у рамках нашай мэтавай аўдыторыі. Калі ёсць рэсурс, каб гэта зрабіць, я лічу, што мы павінны выкарыстаць яго.
Калі ў цябе ёсць магчымасць атрымаць 100 тысяч адкульсьці і накіраваць іх на палітвязняў, я прыхільнік падыходу «бярэм і накіроўваем». У некаторых нашых партнёраў падыход трошкі іншы. Яны не гатовыя браць вялікія сумы і маштабаваць свае аперацыі. Яны хочуць заставацца на тым узроўні, які ў іх ёсць, то-бок дапамагаць, умоўна кажучы, больш вузкай нішы, меншай колькасці людзей, таму што для іх так камфортна. Гэта іх справа. «Байхэлп», я лічу, павінен маштабавацца. У арганізацыі Вольгі не было такога жадання.
Зноў жа, fair enough (даволі справядліва. — НН). Кожны працуе па сваіх пратаколах.
Але яны чамусьці палічылі тое, як мы працуем, нейкай небяспечнай, непарадачнай практыкай. Гэта маё разуменне.
На жаль, з Вольгай Зазулінскай у нас занадта вялікая розніца падыходаў.
Зноў жа, падкрэслю, я з павагай стаўлюся да права кожнай арганізацыі займацца дапамогай у той колькасці і з той хуткасцю, якія яны лічаць камфортнымі. Але, калі ласка, не прымушайце нас рабіць гэта так, як вы лічыце для сябе камфортным.
«Некаторым людзям варта зняць ружовыя акуляры». Лявончык — пра Мельнікаву, уцечку ў «Байхэлп», белыя паліто і грошы на 1300 палітвязняў
Лявончык пракаментаваў абвінавачанні Сяргея Ціханоўскага, што ён не хоча плаціць за відэа з Мельнікавай
Лявончык: У пошуках Мельнікавай прысылаюць шмат фальшывых звестак
Лявончык: На 18 тысяч тых, хто атрымаў дапамогу, было тры крымінальныя справы
Інфармацыю знайшлі на камп'ютары чалавека з Беларусі. Стала вядома, што за праблема з бяспекай была ў «Байхэлп»
Цяпер чытаюць
«З татам вырашылі: наспеў час вучыцца па-беларуску». Жанчына расказала, як у 80-я гады ездзіла за 20 кіламетраў ад Мінска дзеля адукацыі на роднай мове11
«З татам вырашылі: наспеў час вучыцца па-беларуску». Жанчына расказала, як у 80-я гады ездзіла за 20 кіламетраў ад Мінска дзеля адукацыі на роднай мове1
Зніклы Анатоль Котаў быў партнёрам самага высокапастаўленага беларускага разведчыка, які пераехаў у Польшчу. Тут можа быць ключ да разгадкі яго знікнення7979
Каментары