Сыходзячы з таго, як заўзята зьнішчаецца ў Беларусі ўсё беларускае і найперш мова, можна сказаць, што абаронцам мовы й культуры прыходзіцца весьці сапраўдную нацыянальна-вызвольную вайну.
Сыходзячы з таго, як заўзята зьнішчаецца ў Беларусі ўсё беларускае і найперш мова, можна сказаць, што абаронцам мовы й культуры прыходзіцца весьці сапраўдную нацыянальна-вызвольную вайну.
Ня мае значэньня, што акупант у нас свой па крыві. Нічога не мяняе, што вайна гэта халодная, а не гарачая.
На вайне свае прыярытэты і свая мараль. Тут галоўны прыярытэт – гэта Радзіма. Усё астатняе – каханьне, адукацыя, кар’ера, сям’я і г.д. – адсоўваецца на заднія пляны. Гэта зразумела, бо без сваёй культуры ўсё развальвацца і сыплецца, гніе і сьмярдзіць. Вось як пісаў аб прыярытэце Радзімы М.Лермантаў (і падобных твораў безьліч у паэзіі і літаратуры) у вершы «Уцякач»:
Гарун бежал быстрее лани,
Быстрей чем заяц от орла.
Бежал он в страхе с поля брани,
Где кровь черкесская текла.
Пакінуўшы поле бітвы, Гарун прыбег да сябра Сэліма, які канаў ад ранаў, але той пракляў яго, калі даведаўся аб дэзэртэрстве Гаруна. Гарун накіраваўся ў аул, дзе жыла ягоная каханая, але пачуў песьню каханай аб юнаку-джыгіце, які змагаецца за веру прарока. Не наважыўся паказацца ёй на вочы. Нарэшце ён у адчаі кінуўся да маці, але і тая пракляла яго – «ты раб и трус и мне не сын».
А што мы бачым у Беларусі? У нас сотні маладзёнаў бягуць з поля бітвы, зь Беларусі, толькі дзеля таго, што іх выдалілі з навучальных установаў і іх адукацыя часова прыпынілася! Выходзіць, што адукацыя для іх важнейшая за Радзіму. А яны ж трэба Беларусі цяпер! Зразумела, што большасьць зь іх пакідаюць Беларусь назаўсёды, бо ўлада абвясьціць іхныя замежныя дыплёмы несапраўднымі...
Цяпер чытаюць
«Усё так ці інакш будзе вырашацца на полі бою». Чым будзе займацца новая кіраўніца Місіі дэмакратычнай Беларусі ва Украіне?13
Каментары