Андрусь Белавокі. Ноч беларускага пісьменства

Ноч беларускага пісьменства

Пасьля наведваньня Заслаўя складваецца ўражаньне, што друк у нас толькі ўрадавы, а пісьменства, як зазначыў на прэс-канфэрэнцыі адзін чыноўнік з урадавай дэлегацыі ў адказ на пытаньне дзіцяці з «грамадзкага прэс-цэнтру», — «гэта тое, што мы ўсе пісьменныя».

1. Заслаўе. 3 верасьня. На «Сьвяце беларускага пісьменства і друку» сабралася каля 10 тысячаў чалавек, большая частка зь якіх прагнулі далёка не пісьменства і нават ня друку — яны прагнулі проста Сьвята. Па-над «галоўнай» сцэнай лунае вялізны транспарант «Дажынкі-2000», які абсалютна натуральна ўпісваецца ў навакольнае асяродзьдзе. Да месцаў перад сцэнай міліцыянты прапускаюць толькі тутэйшае і менскае чынавенства, аднак ня гэтага шкада — хай бы тыя сьвяткавалі свае дажынкі, аднак «стратэгія фальшаваньня» ўладамі ўсяго беларускага, пра якую «НН» распавядала ў сувязі з праблемай стварэньня нацыянальнага ўнівэрсітэту, у поўнай меры выявілася на сьвяце ў Заслаўі. Большая частка адведзеных пад сьвята плошчаў займалі ўсемагчымыя гандлёвыя павільёны і «бістро», дзе можна было набыць усё, што ня мела дачыненьня да друку: ад жаночай бялізны да ўсемагчымых кілбасаў, за якімі людзі душыліся ў чэргах, дыхаючы дымам ад шашлычніцаў. Царква беларускага пісьменства аказалася ашалелым кірмашом, і не знайшлося Хрыста, каб разагнаць яго.

2. Пры жаданьні кнігі ўсё ж можна было адшукаць: у дзьвюх-трох месцах, дзе большую частку складалі расейскія выданьні; у саматужна прыбылых ТБМаўцаў, што мусілі раскласьці свае кніжкі проста на лаўцы, а таксама ў афіцыйным выставачным павільёне, дзе многія выданьні проста не прадаваліся, а экспанаваліся як ляўрэаты ўсялякіх прэміяў. Наш друк не прадаецца!!!

3. Дзяржаўны друк быў прадстаўлены адзіным стэндам для некалькіх газэтаў адразу («Звязда», «Рэспубліка» і іншыя), у якім прадстаўнікі гэтых выданьняў паціху падсілкоўваліся і хаваліся ў халадку. Маладзёвыя выданьні рабілі свае забавы асобна і былі пераважна расейскамоўнымі, за выняткам хіба «Першацьвету». Увогуле, што датычыць беларускай мовы, дык яна гучала толькі зь літаратурнай сцэны, дзе чыталіся вершы і чамусьці каторы ўжо раз прэзэнтавалася газэта «Звязда». На астатніх пляцоўках людзі танчылі танга, фальклёрныя і псэўдафальклёрныя «калектывы» за нешматлікімі выняткамі сьпявалі расейскамоўныя песьні... «О-ой чу-убчік мой...»

Вечарам павінны быў быць канцэрт з удзелам «Палацу», аднак пайшоў дождж, і мы зь сябрамі паехалі ў Менск, каб ня мокнуць.

4. Пісьменства і друк у інтэрпрэтацыі ўладаў не ўяўляюць цікавасьці з-за сваёй ненатуральнасьці і псэўдабеларускасьці, а тым, каму хочацца сапраўднага Сьвята, лепш выпіць піва зь сябрамі за лепшыя часы беларускага пісьменства. За тыя, што былі, і тыя, што будуць.

 Андрусь Белавокі