«1400, heta z premijaj. Dyk nach** mnie heta patrebna?» Źjaviŭsia novy źliŭ razmovaŭ siłavikoŭ

«Značyć, hladzi, u čym adroźnieńnie AMAPu i Departamienta achovy, — kaža hołas, padobny da hołasu Savieljeva, tłumačačy ŭmovy kandydatu, jakoha choča schilić da pracy ŭ Departamiencie achovy. — U AMAP bolš płaciać hrošaj, adnaznačna. AMAP — heta ŭ nas siłavy błok, chłopcy tam «začotnyja» pacany. Realna pavažaju.

Płaciać tam bolš, z budaŭnictvam tam palepš (havorka pra mahčymaść pabudavać kvateru, — zaŭv. «NN»), ale praca pahorš. Fiška ŭ čym. Razumieješ, stajać tam na płoščy, ściah achoŭvać, niejak… Nie zusim reśpiekt.

U čym adroźnieńnie naradaŭ achovy, dzie nam patrebnaja pieršaja hrupa zdaroŭja? Heta ŭ nas zarobak budzie, kaniečnie, pamienš, čym u AMAPie, zatoje my zaŭždy na vastryni ataki. To-bok jak ty razumieješ, uvieś Minsk abstaloŭvajecca tryvožnymi knopkami, to-bok mahaziny, banki. Hrupy zatrymańnia vyjazdžajuć mienavita na sihnały tryvohi.

U nas hrupa zatrymańnia patruluje pa maršrucie. Byvaje, što my viazdžajem na «siamiejnyja majtki», to-bok na siamiejnyja skandały, dapamahajem RUUS. Ale asnoŭnaja śpiecyfika naša — achova abjektaŭ. Dzieści «amapaŭcy» prosta iduć i łamajuć, viedaješ, tak, nu, to-bok zuby vybivać iduć. A našy zaŭždy pryjazdžajuć pieršyja. Krychu inšaja kvalifikacyja. AMAP u mirny čas bolš jak «patrulka» pracujuć.

To-bok jany chodziać pa horadzie, patrulujuć, albo ściah achoŭvajuć. Albo vystaŭlajucca niedzie, to-bok u ich hrafika jak takoha nie isnuje.

Tam niezrazumieła, jak ty pracuješ. Siońnia ty možaš usiu noč pracavać, rankam pryjści dadomu, a ŭ abied ciabie znoŭ mohuć pastavić na pracu. U nas u achovie takoha niama. U achovie stabilny hrafik — «dzień-noč, dvoje (sutak, — zaŭv. «NN») doma». U nas u adnastarońnim paradku, jak u AMAPie, tak, «zaŭtra na pracu i nie jab*. Ci naadvarot, ty siońnia pryjšoŭ z nočy, bł***, upaŭ na padušku, trubku nie padniaŭ, bł***, minus 100% premii.

Pavialičyć

U nas takoha niama, razumieješ? U nas bolš čałaviečna. Kali ty kryminalnaje zrubiŭ, nu «bandosa» złaviŭ, to tabie premija adrazu.

My ž departamient, my sami hrošy zarablajem. U nas jość hrošy dla taho, kab i formu zakupać, i mašyny ramantavać, i premii ludziam płacić, i zarpłatu svoječasova davać.

My ž nie biudžetnaja arhanizacyja. My MUS, tak. Ale my jak kamiercyjnaja milicyja, ličy. Nam płaciać, my achoŭvajem».

Potym toj ža hołas, padobny da hołasu Ivana Savieljeva havoryć inšaje u razmovie sa svaim kaleham.

«Ja nie viedaju, ja budu «drać kipciury», bł***. Pryjedu ŭ Minsk, bł***, budu telefanavać adnamu čałavieku. Kažuć, u RUUS u Mačułach (Mačuliščach, — zaŭv. «NN») pamočnika dziažurnaha, bł***, miesca svabodnaje. Budu zvanić, udakładniać. Na rajonie. Pasprabuju tudy, bł***, skoknuć nach**.

Ja jab**, hetuju achovu, bł***. Voś niadaŭna była kalehija ž, bł***, kažuć, typu ludzi sychodziać z achovy, tak. Jak možna syści z, bł***, takoj vialikaj siamji, bł***? A ludzi pieravodziacca, poch** kudy, tolki b z achovy. Tak, bł***, ničoha ž lepšaha nie prydumali. Viedaješ, chto vinavaty? Kamandziry, s***, bł***. Heta kamandziry vinavatyja. Bł***, ja ŭžo nie mahu, bł***, prosta nach**. Treba pasady kamandziraŭ uvohule prybrać, nach**».

Pavialičyć

Potym hołas, padobny da Savieljeva raskazvaje, što chacieŭ by źviarnucca navat da varažei, kab pryniać rašeńnie praciahvać kantrakt ci nie.

«Na hraždancy ŭvohule jość sens ci niama. Niama, tak tut užo padpišu na piacioračku, i budu łamicca da kanca. I budu ŭžo da 48 hod masłać. Tolki ŭ mianie zarpłata nich** ni ŭ rot je***.

1400 za 24 na 7. 1400 — heta pryčym z premijaj, za jakuju davodzicca ads*** va ŭsich, kab jana ŭ ciabie zastałasia. Tak nach** mnie heta patrebna?»

Nahadajem, Ministerstva ŭnutranych spraŭ jašče ni razu nie prakamientavała źlivy telefonnych razmovaŭ, jakija rehularna apubličvajuć byłyja siłaviki. Anałahična, jak i nie było kamientaroŭ pa ŭzłomach bazaŭ «Pašpart», fonda sacyjalnaj abarony nasielnictva i hetak dalej.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0