У ЗША рассакрэчаныя дакументы, з якіх вынікае, што ў 1961 годзе краіна цудам пазбегла ядзернай катастрофы, калі над Паўночнай Каралінай ледзь не выбухнула вадародная бомба.
У матэрыялах апісваецца, што 23 студзеня 1961 бамбавік В-52, які выконваў руцінны палёт і меў на борце дзве бомбы Mark 39, раптам страціў кіраванне і стаў літаральна рассыпацца ў паветры.
Сістэму кантролю заклініла, яна дапусціла адкрыццё люкаў, і абедзве бомбы выпалі акурат над горадам Голдсбара. Адна проста ўпала на зямлю ў бязлюдной мясцовасці, не прычыніўшы ніякай шкоды.
«Затое другая атрымала сігнал, што яна выпушчаная на варожы аб’ект, уключыла ўсе механізмы падрыхтоўкі да паражэння мішэні і ледзь не выбухнула над Паўночнай Каралінай», — распавёў у інтэрв'ю Бі-бі-сі журналіст Эрык Шлосер, які валодае сакрэтнымі дакументамі.
Пазбегнуць катастрофы ўдалалося толькі дзякуючы таму, што сапсаваўся нізкавольтны перамыкач, які адключыў сілкаванне боегалоўкі.
Магутнасць бомбы складала чатыры мегатоны, што амаль у 260 разоў перавышала магутнасць бомбаў, скінутых на Хірасіму і Нагасакі.
Улады ЗША раней прызнавалі, што ў небе над Паўночнай Каралінай сапраўды адбыўся інцыдэнт, але ніколі не абнародаавалі інфармацыю, наколькі небяспечнай была сітуацыя.
Дадзеныя пра гэта ўпершыню з’явіліся толькі зараз на старонках брытанскай газеты Guardian. Журналіст выдання Эрык Шлосер запатрабаваў дакументы на падставе «Акту аб свабодзе інфармацыі».
Па яго словах, калі б ядзерная катастрофа ўсё ж адбылася, то ўвесь ход сусветнай гісторыі з 1960-х гадоў і да сённяшняга дня быў бы іншым. Інцыдэнт адбыўся на піку халоднай вайны паміж СССР і ЗША, і толькі за год да пачатку Карыбскага крызісу.
Рассакрэчаная справаздача была напісаная праз восем гадоў пасля здарэння навукоўцам Паркерам Джонсам, які адказваў перад урадам ЗША за захаванасць і бяспеку ядзернага арсенала.
У выпадку выбуху радыёактыўнае воблака накрыла б Нью-Ёрк, Філадэльфію, Балтымар, Вашынгтон і многія іншыя гарады.
Каментары