Беларусы ня хочуць ісьці ў «Беларусбанк» і атрымліваць кампэнсацыю па ўкладах, якія «згарэлі» яшчэ на пачатку 90‑х гадоў.
Беларусы ня хочуць ісьці ў «Беларусбанк» і атрымліваць кампэнсацыю па ўкладах, якія «згарэлі» яшчэ на пачатку 90‑х гадоў. Прычыну масавага дэмаршу агучыў дэпутат Мікалай Дубовік, якому сытуацыя падаецца абсурднай.
— Да мяне зьвярнуўся малады чалавек і вось што распавёў. 20 гадоў таму бацькі аформілі на яго ў банку ўклад на 500 рублёў. Нядаўна яму прыйшло спавешчаньне зь «Беларусбанку»: зьявіцца і атрымаць кампэнсацыю па ўкладзе. Ён схапіў дакумэнты й пабег у банк. Змарнаваўшы цэлую гадзіну, ён атрымаў… ажно 450 рублёў.
Я ў гэта не паверыў. Прыехаў дахаты й расказаў пра гэты выпадак сям’і. Аказалася, што і маіх дзяцей з гэтай жа нагоды запрашаюць у банк. Жонка паказала мне адпаведныя дакумэнты. Справа ў тым, што шмат гадоў таму мой бацька адкрыў на сваіх унукаў уклад, здаецца, на 500 рублёў. Колькі выплацяць маім дзецям цяпер, я ня ведаў. Затое даведаўся, што майму зяцю выплацяць цэлую тысячу рублёў. Каб разабрацца, я патэлефанаваў у банк, адрэкамэндаваўся сваім сынам і задаў пытаньне. Вось вы мяне запрашаеце ў банк. Дзеля чаго? Мне нічога не адказалі, сказалі, што гэта таямніца. Я мушу прыйсьці ў банк і атрымаць уклад. Дзьве мае сястры ў свой час аказаліся разумнейшымі. За 500 рублёў адна купіла прычэп «Зубранё», а другая — вялікі пярсьцёнак. А вось мае дзеці атрымаюць 999 рублёў. Давайце ня будзем злаваць людзей. Я разумею сталых. Мы іх ужо раззлавалі. Давайце, калі можна, прыпынім гэтую справу. Я сваіх дзяцей у банк не пушчу.
Замміністра Андрэй Кабякоў патлумачыў, чыму атрымліваецца гэтак, як атрымліваецца, але абнадзеіў тым, што вырашэньне пытаньня неабходна падкарэктаваць. Як — пакуль невядома.
— Рэч у тым, што ў 2007 годзе сканчаецца тэрмін выплаты кампэнсацый укладаў насельніцтву па прынятых рашэньнях. Мы былі гатовыя скончыць яшчэ ў 2002‑2003 гадах. Сродкі былі. Але з‑за таго што памеры кампэнсацыі сапраўды аказаліся невысокімі, то ніхто за імі асабліва не сьпяшаўся. Цяпер тэрмін мінае, грошы трэба выплаціць. Не магу сказаць, што лепш у гэтай сытуацыі… Не паведамляць людзям і сьпісаць гэтыя грошы? Зь іншага боку, гэта сродкі, зь якімі няможна адвольна абыходзіцца. Трэба падумаць. Магчыма, абавяжам банк абавязкова інфармаваць людзей пра памеры кампэнсацый, каб грамадзяне самі рабілі выбар, забіраць ім грошы ці не. Пэўна, пры адмоўным адказе можа быць давядзецца пісаць пісьмовую адмову.
Цяпер чытаюць
«Я толькі аднаго хачу: каб вы паверылі мне зноў». Як прайшла першая акцыя Ціханоўскага ў Варшаве пасля вызвалення11
Каментары