Цыганкоў: Амерыканская Cancel Culture і беларускія паралелі
І ты, Абама?
Ведаеце, што гэтыя дні абмяркоўвае ўся Амэрыка, і найперш, ліберальная? Апошнія выказваньні Барака Абамы наконт cancel culture. Гэта даволі сьвежы выраз, які перакладаецца як «культура скасаваньня, адмены», і азначае не прыняцьцё іншых поглядаў, нежаданьне зь імі спрачацца, а намер проста «закрыць», «адмяніць» іх. А таксама і носьбітаў гэтых поглядаў.
І вось нядаўна Абама, выступаючы перад моладдзю ў сваім фондзе, сказаў літаральна наступнае. «Гэтая ідэя чысьціні, калі вы ніколі не ідзяце на кампраміс, і вы заўсёды палітычна абуджаныя (woke) і ўсё такое. Вы павінны пераадолець гэта. Сьвет беспарадачны, заблытаны. Поўна няяснасьцяў. Людзі, якія робяць сапраўды добрыя рэчы, маюць недахопы. Людзі, зь якімі вы змагаецеся, могуць любіць сваіх дзяцей. І падзяляюць пэўныя рэчы з вамі».
Абама асобна выдзеліў студэнтаў, якія, як ён выказаўся, думаюць, што «рабіць перамены — гэта як мага больш асуджаць іншых людзей, і гэтага дастаткова». «Гэта не актывізм. Гэта не прынясе перамены. Калі ўсё, што вы робіце — гэта кідаеце камяні, то вы наўрад ці прасунецеся далёка», — сказаў Абама.
Ясна, што такія словы зараз усе абмяркоўваюць. Людзі «справа» у асноўным весяляцца і кажуць «запрашаем да нас, to the Intellectual Dark Web» (гэта такая нефармальная назва для ўсіх мысьляроў, ад кансэрватараў да традыцыйных лібералаў, якія нязгодныя з левым мэйнстрымам).
Ну а сам мэйнстрым прадказальна крычыць «здрада». «Група, да якой далучыўся Абама ў сваёй крытыцы маладых людзей, дамінаваная белымі гетерасэксуальнымі мужчынамі, крайне правымі гаварашчымі галовамі, і знакамітасьцямі, якія прэтэндуюць на аўдыторыю, якая паважае іхняе мастацтва і пакорліва ігнаруе іхнія памылкі», — гэтак піша аўтар New York times. Яшчэ і старпёрам яго абазвалі), што ён, маўляў, не разумее каштоўнасьці маладога пакаленьня.
Абама — палітык, які ўмее адчуваць большасьць і, адпаведна, упэўнена перамагаць на выбарах. Ён заўсёды быў цэнтрыстам (добра, лева-цэнтрыстам) і разумеў, куды вядзе лявацтва і агрэсіўнасьць часткі сваіх жа паплечнікаў па Дэмакратычнай партыі — да паразы вядзе. І я, па шчырасьці, ня ведаю, ці ёсьць шанцы, што двойчы прэзыдэнта паслухаюцца тыя людзі, да якіх і зьвернутыя ягоныя словы.
Павел Вінаградаў упершыню расказвае, як яго закінулі на самае дно беларускай турмы. Як гэта — калі суседзі за цыгарэту ядуць чужое гаўно18
Каментары