Генпракурор Украіны: З Кіеўшчыны вывезлі ўжо 410 целаў забітых мірных жыхароў
Генеральны пракурор Украіны Ірына Венядзіктава паведаміла, што на вызваленых тэрыторыях Кіеўшчыны знаходзяцца звышважныя доказы жорсткіх вайсковых злачынстваў Расіі.
«Гэта пекла, якое трэба задакументаваць, каб пакараць людзей, якія ўчынілі яго на нашай зямлі. Падкрэслю, прыцягнуць да адказнасці ў нацыянальных, і ў міжнародных судах», — звяртаецца яна.
З першых дзён вайны офіс генпракурора сумесна з СБУ працуюць над крымінальнай вытворчасцю па факце здзяйснення палітычным і ваенным кіраўніцтвам Расійскай Федэрацыі генацыду ўкраінскага народа. Асаблівая ўвага надаецца найбольш масавым разбурэнням у Марыупалі, населеных пунктах Кіеўскай, Харкаўскай, Сумскай, Чарнігаўскай, Луганскай і Данецкай абласцей.
«Уся вызваленая тэрыторыя падзеленая на квадраты, у кожным з якіх працуюць следча-аператыўныя групы з пракурораў, следчых і аператыўных супрацоўнікаў паліцыі. Да правядзення аглядаў месцаў падзей прыцягваюцца інспектары-крыміналісты, выбухатэхнікі, кінолагі, судова-медыцынскія эксперты або дактары. Наперадзе гэтых каманд заўсёды ДСНС — ворагі замініравалі гарады і вёскі, засталося шмат боепрыпасаў, якія не выбухнулі, яны пакінулі «расцяжкі» нават на трупах мясцовых», — адзначае Венядзіктава.
Для правядзення першачарговых следчых дзеянняў на тэрыторыі толькі Бучанскага раёна зараз працуе больш за 50 супрацоўнікаў паліцыі і пракурораў.
У бюро судмедэкспертызы пастаянна дзяжураць пракуроры, следчыя і судовыя эксперты. З тэрыторыі Кіеўшчыны ўжо вывезлі 410 целаў забітых мірных жыхароў, за 1—3 красавіка 140 з іх ужо агледзелі пракуроры і іншыя спецыялісты.
«Паралельна ідзе праца з мясцовым насельніцтвам, пошук сведак, пацярпелых, збор фота— і відэадоказаў. Гэта тонкая і карпатлівая праца: людзі спалоханыя, стомленыя, закатаваныя, яны перажылі жах, які немагчыма апісаць. І тут таксама трэба час і прафесійны падыход, каб зафіксаваць усё правільна і не ўпусціць ніводнага шанцу знайсці і пакараць вінаватых», — акцэнтуе пракурор.
Яна таксама заклікае не спрабаваць хайпіць на трагедыі.
«Там ужо пачынаюць з'яўляцца чэргі нібыта ахвотных дапамагчы праваахоўнікам дакументаваць злачынствы, а на самай справе — засэлфіцца на месцы трагедыі. Для ўсіх «памочнікаў» паўтару — гэта месца злачынства, дзе павінны працаваць толькі прафесіяналы, каб не парушыць абставінаў, сабраць увесь сапраўды неабходны матэрыял па міжнародных стандартах», — тлумачыць Ірына Венядзіктава.
Яна таксама звяртае ўвагу, што на вызваленых тэрыторыях усё яшчэ небяспечна, паколькі расійскія войскі шмат што замініравалі, многія боепрыпасы не здэтанавалі.
Каментары