«Легалізацыя за два дні». Чаму айцішнікі з'ехалі з Польшчы ў Ірландыю і Узбекістан

«Гаворыш па-англійску — ужо свой»: пераезд у Ірландыю

— Пераязджаў у красавіку ў Ірландыю. Працую як Product Security Manager (менеджар па бяспецы. — НН).

Хоць гэта і ЕС, але «блакітная карта» Польшчы была бескарысная. Ірландыя не Шэнген, таму — спачатку атрыманне дазволу на працу, потым віза і толькі затым пераезд.

Чаму менавіта Ірландыя? З Польшчы жадання з'язджаць не было, але скарацілі. Потым давялося ў Варшаву пераехаць з Кракава, а затым я атрымаў офер (прапанова аб працы. — НН). Вырашылі з жонкай, што варта паспрабаваць.

Я мэтанакіравана не шукаў у Ірландыі. Рэкруцер сам на мяне выйшаў, знайшоў мой профіль у LinkedIn. Мой легальны статус іх не бянтэжыў. Яны ўжо шукалі кандыдата 6 месяцаў і пашырылі гарызонт пошуку.

Я б сказаў, што цяпер добрыя магчымасці [у пошуках працы] ва ўсіх, хто ў сек'юрыці, пачынаючы ад моцнага мідла (спецыяліст з досведам 2-5 гадоў. — НН).

Кампанія аплаціла і зрабіла work permit (дазвол на працу. — НН), візу рабіў сам — у пасольстве Ірландыі ў Варшаве. Спатрэбіўся нейкі час сабраць усе дакументы.

Дапамагло, што загадзя абмянялі беларускія пасведчанне аб нараджэнні і пасведчанне аб шлюбе, таму апастыль і пераклад складанасцяў не выклікаў. Ад здачы дакументаў да візы — 3 тыдні.

Пакуль мне ў Ірландыі ўсё падабаецца. Так, з жыллём было не проста, але вырашальна. Проста трэба актыўна займацца, рынак адназначна адрозніваецца ад польскага. Тут правілы дыктуе арэндадаўца, а не арандатар.

Працуецца нашмат лепш, яшчэ больш расслаблена, чым у Польшчы. Гэта вялікая асобная тэма.

Ірландскае грамадства больш адкрыта да імігрантаў, размаўляеш па-ангельску — ужо свой. Плюс яны самі дасведчыныя імігранты, таму рады, хутчэй, усім, пакуль не пачынаюць дзікасць тварыць.

Да беларусаў стаўленне прыязнае, бо нас тут не так шмат, і ім заўсёды цікава, якім чынам мы так далёка забраліся.

«Ніякіх чаканняў ДНЖ па 2 гады»: планы на Узбекістан

— Я прыехаў з Blue Card у Польшчу. І зараз з'язджаю з ёй жа — ва Узбекістан.

Еду ў адзін мясцовы e-commerce. У іх там ёсць ташкенцкі ІТ-кластар, і ім трэба як мага больш розных пацвярджэнняў, што ты сапраўды высокакваліфікаваны працаўнік.

І вось тут «блакітная карта» нібыта добра сябе праяўляе. Што калі ўжо ЕС лічыць цябе нармальным, то і мы таксама.

З пераваг [работы ва Узбекістане] — 7% плоскага падатку (падаходны падатак для людзей са статусам рэзідэнта IT Park ва Узбекістане складае 7,5%. — заўв. Dzik).

Глабальна, там добры рынак, які расце, дынамічны і цікавы. Плюс за тысячу еўра — выдатныя кватэры, а ў Партугаліі — практычна нічога.

Ну і практычна поўная адсутнасць бюракратыі. Ніякіх чаканняў ДНЖ па 2 гады. Як мне сказалі, легалізацыя па прыездзе звычайна займае пару дзён.

Быў ва Узбекістане амаль тры тыдні ў ліпені. Наогул, я думаў, будзе моцна горш, але там проста іншы рэжым жыцця. Горад «ажывае» каля 20 вечара. Балазе, крамы працуюць амаль круглыя суткі. Гэта значыць, з 11 да 19 вуліцы пустыя, і ўсе да гэтага гатовыя.

З інтэрнэтам сапраўды бяда страшная. Яго амаль нідзе няма. На вуліцах 3G. Хуткі інтэрнэт быў толькі гатэлі. Я нават падумваю Starlink купіць. Казахстан вось на днях падключылі.

Што з нагоды перспектыў грамадзянства? Грамадзянства там спецыфічнае. У цэлым, за тры гады можна атрымаць, калі вывучыць узбекскую мову. Яна вельмі складаная пасля еўрапейскіх, я вось ужо трэці месяц вучу. Але патрабуюць на працягу года потым адмовіцца ад папярэдняга пашпарта (для пашпарта Узбекістана трэба выйсці з папярэдняга грамадзянства, пражыць па агульных правілах 5 гадоў і вывучыць узбекскую мову. — заўв. Dzik).

• 1
• 0
• 3
• 2
• 0
• 1
• 0
• 0