Стракаты сьвет Пэдра Альмадовара. Сама чалавечны фільм постмадэрнага рэжысэра.
НТВ, 23.00
Усё пра маю маці (Todo sobre mi madre)
Гішпанія – Францыя, 1999, каляровы, 101 хв.
Рэжысэр: Пэдра Альмадовар
Ролі выконваюць: Сэсылія Рот, Марыса Парэдэс, Антонія Сан Хуан, Пэнэлёпа Круз, Кандэла Пенья, Роза Марыя Сарда, Фэрнарда Фэрнан Гомес
Жанр: Драма
Адзнака: 8 (з 10)
Канскі прыз за лепшую рэжысуру й узнагарода экумэнічнага журы, “Оскар” за лепшы замежны фільм, прэмія “Сэзар” – усяго 45 узнагародаў і 29 намінацый на міжнародных кінафэстах.
Пасьля трагічнае сьмерці 17-гадовага сына Эстэбана ягоная маці Мануэла знаходзіць старыя запісы. Сын марыў сустрэцца са сваім бацькам – і маці вырашае выканаць апошнюю волю сына. Яна адпраўляецца на пошукі чалавека, якога ня бачыла 18 гадоў і трапляе ў тэатр.
Стракаты сьвет геяў і трансвэстытаў (фірмовая альмадовараўская тэма), падмосткі, дзе сцэнічныя пакуты пераплеценыя з рэальнасьцю, сьмех, сьлёзы, дасьціпнасьць і цеплыня.
У адрозьненьні ад стужкі “Усё пра Эву”, дзе тэатральныя эгаісткі змагаюцца за вяршэнства, гераіні альмадовараўскага фільму – любяць адна адну, падтрымліваюць, дапамагаюць.
Калі Мануэла знаходзіць актрысу, па неабачлівасьці якой і загінуў Эстэбан, спрабуючы ўзяць аўтограф – то маці даруе, прабачае і... і нат сама становіцца актрысаю маленькага тэатру.
Калі альмадовараўскае “Вяртаньне” – супольнасьць дон кіхотаў у спадніцах, то “Усё пра маю маці” – тэатральны гурток, дзе жанчыны цяжараць ад транссэксуалаў, акторкі-недарэкі ўжываюць наркотыкі, а бардэль на вуліцы і сцэна абменьваюцца пэрсанажамі.
Але гэты малімонна-эклектычны й грэшны сьвет прасякнуты цеплынёй і любоўю.
Сын Мануэлы загінуў – і стаўся донарам. Усе гераіні стужкі – донары дабрыні (якую, праўда, разумеюць па-свойму).
Усе ахвяруюць кар’ерай дзеля адна адной, знойдуць добрае слова, суцешаць і насьмяшаць.
А спачуваньне й любоў спараджаюць ціхія цуды.
Мсціслаў Мекта: яшчэ адзін рэцыдывіст рвецца ва ўладу, прыкінуўшыся спецназаўцам-ябацькам15
Каментары