гумарыстыка
Вясёлы дзядзька з артыстычнымі здольнасьцямі, кульнуўшы чарку, цэлую гадзіну забаўляе прысутных. Чытае гумарыстычныя вершы, сьпявае. Вычарпаўшы рэпэртуар, са скрухаю гаворыць:
— Я ў раёне на конкурсе самадзейнасьці другое месца заняў. А на вобласьці мне мікрафон далі, дык не заняў нічога. Журы напроціў мяне запісала: громка крычаў.
* * *
— Вось у суседкі маёй мужык харошы. Ня п’е, сям’ю глядзіць, на дачу езьдзіць. А мой толькі паддаваць і ўмее!
— Затое як памрэ, дык хоць ня жалка!
* * *
— Ці памагаюць табе дзеці?
— Дзіва што памагаюць! Як кабана заб’ю.
* * *
«Душа баліць за праізвоства, а ногі цягнуцца дамоў».
* * *
Маладая маці зь дзіцём едзе ў тралейбусе. Малое голасна румзае. Сталы дзядзька побач угаворвае:
— Як будзеш плакаць, бацька на Лаўсане рабіць будзе, а як сьціхнеш, дык у багатай фірме.
Дзіця нечакана змаўкае.
— Знаець, — сьмяецца маці. — Баба нашая на Лаўсане работаець!
* * *
«Узрослага чалавека ужо не васьпітаеш. Толькі забіць можна».
Бацькаў гонар
— Чатыры сыны ў мяне. Адзін у Менску, другі ў Маскве, трэці ў Магілёве, чацьверты — у Асіповічах. Усе павывучваліся! Дзякуй Богу, ні адзін тут не застаўся!
* * *
— Варушышся, торбы цягаеш, усё етым бабам трэба. Было б чатыры рукі, яшчэ б дзьве торбы ўзяла!
— Некаторым жа нічога ня трэба. Сядзяць дзень на лаўцы!
— А як паглядзіш — жывем адзінакава.
* * *
— Што ты лаешся! Да сівых валасоў дажыў, а розуму не нажыў.
— Ёсьць у мяне розум!
— Можа й быў, ды ўвесь з гарэлкаю выцек!
* * *
Перапоўнены аўтобус падыходзіць да Лекерты — вёскі, спрадвеку населенай рускімі стараверамі. Да гораду застаецца ня болей як два-тры кілямэтры. На прыпынку стаіць мужчына й галасуе. Раптам адзін дзядзечка з добразычлівым тварам голасна кажа:
— Пяшуком дойдзеш, кацап ты!
Аўтобус едзе далей не спыняючыся.
* * *
«Дземакраціі ім мала? Бяры лапату ды капай!»
* * *
— Цяпер учыцеля эці дзяцей учыць ня хочуць саўсім. Каранцін прыдумалі. А мне дзе столькі яды набрацца? Сядзяць дзеці дома й цэлы дзень точаць!
* * *
Праходзьце далей, я да самага заду еду.
Запісвала Тацяна Барысік
у аўтобусах Бабруйск—Глуск, Магілёў—Шклоў, Бабруйск—с-з Леніна, Бабруйск—Бялынічы, магілёўскім гарадзкім транспарце, дызэль-цягніку Магілёў—Асіповічы. Асаблівасьці простай мовы захаваныя.
Памёр 50-гадовы спецназавец Буцько. Ён быў удзельнікам выкрадання і забойства Захаранкі і Ганчара37
Каментары