U čaćvier u Harvardzkim universytecie ŭručana premija «Ig Nobel» («Šnobeleŭskaja» premija) za 2005 hod, jakaja prysudžajecca za śmiešnyja i niepatrebnyja adkryćci.
Premiju ŭ halinie chimii atrymali supracoŭniki ŭniversytetu Minesoty Edvard Kaśler i Brajan Hietelfinhier, jakija vyśvietlili, što ludzi ŭ syropie płavajuć hetak ža chutka, jak i ŭ vadzie.
Bena Mejer-Rochaŭ (universytet Oŭlu, Finlandyja) i Jozef Hal z universytetu Loranda (Vuhorščyna) atrymali premiju za tearetyčny analiz pracesu sparažnieńnia pinhvinaŭ. U chodzie dośledaŭ jany vyśvietlili, što ekskrementy dalatajuć da 40 sm. Pry hetym jany vyvučyli cisk, nieabchodny dla sparažnieńnia: jon akazaŭsia ad 10 da 60 kiłapaskalaŭ (0,1—0,6 atmasfery), što bolš, čym u ludziej.
Premiju pa litaratury atrymali spamery ź Nihieryi, jakija malaŭniča prasili dapamohi ŭ pošuku skarbaŭ, što nibyta naležać im.
Haŭry Nanda z Masačuseckaha technalahičnaha instytutu atrymała «Šnobela» ŭ halinie ekanomiki. Vynachodnica prydumała budzilnik «Clocky», jaki chavajecca ad uładalnika, pierasoŭvajučysia na kołcach. Tearetyčna, heta maje ekanomić pracoŭny čas, bo ŭ pošukach budzilnika ludzi pavinny kančatkova pračynacca.
Premiju pa fizycy prysudzili za dośledy ź bitumam, jakija pravodziŭ Tomas Parneł z universytetu Kŭinzłendu ŭ 1972 h., a ciapier praciahvaje jaho kaleha Džon Mejnstoŭn. Daśledčyki ličać, što nasamreč astyły bitum — vadki, choć i znachodzicca ŭ ćviordym stanie. Dla dokazu Parneł źmiaściŭ astyły bitum u varonku. Pieršaja kropla ŭpała praz vosiem hod, druhaja — jašče praź dzieviać. Mejnstoŭn dačakaŭsia vośmaj kropli ŭ 2000 h.
Ciapier čytajuć
Cichanoŭskaja pra muža: Uvieś jahony śviet pierakuleny4
Kamientary