Śviatłana Koržyč try hadziny hutaryła ź ministram abarony Andrejem Raŭkovym
Sustreča Śviatłany Koržyč ź ministram abarony Biełarusi Andrejem Raŭkovym adbyłasia 3 krasavika ŭ budynku Minabarony, piša Radyjo Svaboda.
Jak raskazała Svabodzie Śviatłana Koržyč, razmova ŭ Ministerstvie abarony praciahvałasia kala troch hadzin. Na joj taksama prysutničali pravaabaronca Natalla Haračka i žycharka Krupak Volha, jakaja chacieła abmierkavać svajo pryvatnaje pytańnie.
«My zajšli na pryjom razam ź niekalkimi inšymi žančynami, — havoryć Śviatłana. — Mianie chacieli pryniać pieršaj, ale atrymałasia tak, što ŭsie razam zajšli. Ja skazała, što patrabuju pryciahnuć da adkaznaści pałkoŭnika Čarnieckaha (były kamandzir navučalnaha centru ŭ Piečach, jaki paśla śmierci Alaksandra Koržyča byŭ pieraviedzieny na pracu ŭ Minabarony. Na pracesie ŭ spravie ab śmierci sałdata Čarniecki vystupaŭ u jakaści śviedki. — RS). Ministar adkazaŭ mnie, što jon užo pakarany. Što straciŭ hieneralskija pahony, maje ciapier nizkaapłatnuju pracu… Ja raskazała ŭsio, što chacieła skazać. Spytała, dzie ciapier doktarka, jakaja lačyła majho Sašu? Paprasiła dapamahčy jaje znajści. Ministar adkazaŭ, što «hetym zajmajucca orhany».
Śviatłana Koržyč asabista sustrakałasia z Raŭkovym upieršyniu. Raniej jana kantaktavała tolki z kiraŭnicaj administracyi Łukašenki Natallaj Kačanavaj i staršynioj Śledčaha kamitetu Ivanam Naskievičam.
«Sprabavała daviedacca niešta pra kampensacyju — ničoha nie skazaŭ mnie, — raskazvaje Śviatłana Koržyč. — Apuściŭ vočy. Skazaŭ, što viedaje pra spravu syna, sačyŭ za joj. Ja papiaredziła, što nie spyniusia, što daviadu hetuju spravu da kanca, kali jany nia chočuć prymać miery. Budu sama zajmacca raśśledavańniem, choć i nie chaču pra heta raskazvać. Skazała ministru, što chaču reabilitavać imia syna. Kab jaho nichto nie nazyvaŭ suicydnikam».
Pa słovach maci zahinuŭšaha sałdata, vajskoŭcy paabiacali ŭstalavać na mahile Alaksandra Koržyča pomnik. Vierahodna, heta adbudziecca da 15 krasavika — Dnia narodzinaŭ Koržyča. Zaraz na jaho mahile ŭ Pinsku pa-raniejšamu staić draŭlany kryž, ustalavany padčas pachavańnia.
«Raŭkoŭ skazaŭ mnie, što heta jaho byŭ zahad — zaniacca pomnikam dla Sašy, raskazała Śviatłana Koržyč. — Paabiacaŭ, što pastaviać u krasaviku pomnik. Śpiašaŭsia, kazaŭ, što dosyć razmaŭlać. Što jamu treba ŭ Viciebsk jechać. Nie chacieŭ mianie słuchać, padryvaŭsia ŭciačy».
Akramia samoha ministra abarony Biełarusi, na sustrečy prysutničali inšyja vajskoŭcy. Pa słovach Śviatłany Koržyč, jana chacieła pryvieści z saboj rodnych zahinułych sałdataŭ, adnak nichto ź ich nie pahadziŭsia asabista zadać pytańni ministru. Prasiła taksama sustrečy z byłym kamandziram Piečaŭ Kanstancinam Čarnieckim, ale atrymała admovu.
Ciapier čytajuć
Učora Minsk znoŭ zatapiła. Čamu stalica nie hatovaja da daždžoŭ?4
Kamientary