«Pračytajcie jaje historyju». Łukašenku daviałosia apraŭdvacca pierad Pucinym za hieorhijeŭskija stužki
Łukašenka na sustrečy z Pucinym u Vałhahradzie zapeŭnivaŭ sajuźnika ŭ tym, što nie zabaraniaje simvały «ruskaha śvietu».
Alaksandr Łukašenka na sustrečy z Uładzimiram Pucinym u Vałhahradzie raptam pačaŭ apraŭdvacca z-za hieorhijeŭskich stužak.
«Nichto nie zabaraniaje ni ŭ jakim razie hieorhijeŭskija stužački», — pasprabavaŭ pierakanać surazmoŭcu Łukašenka.
Pry hetym jon prapanavaŭ Pucinu vyvučyć historyju hieorhijeŭskaj stužački i nazvaŭ jaje svojeasablivaj. Ale dadaŭ, što nie maje ničoha suprać.
Vykazaŭsia Łukašenka pra šeście «Bieśśmiarotny połk», na jakoje biełaruskija čynoŭniki zvyčajna nie dajuć dazvołu. Jon rastłumačyŭ, što zamiest hetaj akcyi prachodzić anałahičnaja pad nazvaj «Biełaruś pamiataje», na jakuju ludzi chodziać jak z čyrvona-zialonymi stužačkami, tak i z hieorhijeŭskimi.
Łukašenka paraiŭ Pucinu nie źviartać uvahi na asobnyja niehatyŭnyja vykazvańni na hety kont.
«U nas ideja absalutna adnolkavaja. Adna Ajčyna ad Bresta da Uładzivastoka», — paŭtaryŭ svoj zajezdžany tezis Łukašenka.
Na samaj spravie ŭ Biełarusi zamiest hieorhijeŭskaj stužački ŭžo daŭno prydumali čyrvona-zialonyja butańjerki ź jabłynievym ćvietam. Ideołahi vyrašyli dystancyjavacca ad hieorhijeŭskaj stužački paśla 2014 hoda, kali jana stała tryvała asacyjavacca z ruskim śvietam i sieparatystami na Danbasie.
Z tych časoŭ prarasijskija aktyvisty sistematyčna krytykujuć čynoŭnikaŭ za niehałosnuju zabaronu na hieorhijeŭskija stužački. Vidać, infarmacyja ciapier dajšła i da Kramla — Łukašenku daviałosia apraŭdvacca.
Ciapier čytajuć
18‑hadovy były palitviazień raskazaŭ, što jon svajak Cichanoŭskaj. Jaho zatrymali, kali jon jechaŭ vajavać za Ukrainu2
Kamientary
nie dzied saša, naša Ajčyna miłaja Litva ! Žyvie VKŁ , Žyvie Biełaruś! da taho "Uładzivastok" (Yongmingcheng ) - Kitaj , zapytajcie vašych siabroŭ Kitajcaŭ !
«…Braty maje, mužyki rodnyja. Z-pad šybienicy maskoŭskaj prychodzić mnie da vas pisaci, i, moža, raz astatni. Horka pakinuć ziamielku rodnuju i ciabie, darahi moj narodzie. Hrudzi zastohnuć, zabalić serca, — no nie žal zhinuć za tvaju praŭdu… Niama š, bratki, bolšaha ščaścia na hetym śviecie, jak kali čałaviek u hałavie maje rozum i nauku… No jak dzień z nočču nie chodzić razam, tak nie idzie razam nauka praŭdziva ź niavolaj maskoŭskaj. Dapokul jana ŭ nas budzie, u nas ničoha nie budzie, nie budzie praŭdy, bahactva i nijakaj nauki, — adno nami, jak skacinaj, varočać buduć nie dla dabra, no na pahibiel našu… Bo ja tabie z-pad šybienicy kažu, Narodzie, što tahdy tolki zažyvieš ščaśliva, kali nad taboju Maskala ŭže nie budzie.
Tvoj słuha
Jaśka-haspadar z-pad Vilni»