«Čytała, što vašy chłopcy — supiermieny». Biełarus palacieŭ u Indanieziju i tam paznajomiŭsia z žonkaj

«Zaŭsiody chacieŭ pažyć siarod miascovaha nasielnictva»

U apošnija hady Valeryj žyvie na Bali — samym papularnym siarod turystaŭ vostravie Indaniezii. Da hetaha jon doŭha žyŭ i pracavaŭ u Biełarusi, ale ŭ niejki momant advažyŭsia na pieramieny, pamianiaŭšy kabinietnuju rucinu na ŭłasnuju spravu: adkryŭ u Minsku chosteł. Taki farmat daŭ jamu mahčymaść vieści biznes addalena i nie być pryviazanym da adnaho miesca.

— U 2017 hodzie majo žyćcio kardynalna źmianiłasia. Byŭ pieršy šlub, ale paśla źmieny pracy my raźvialisia. Ja pačaŭ biehać, staŭ charčavacca vyklučna harodninaj, sadavinaj i litaralna za paru miesiacaŭ schudnieŭ na 15 kiłahramaŭ. Mnie staŭ blizki minimalizm, i ja raźvitaŭsia ź niepatrebnymi rečami, źmiaściŭšy pakinutaje ŭ čatyroch pakietach.

Pavialičyć

Potym na niekalki miesiacaŭ pajechaŭ u Jeŭropu, a kali viarnuŭsia, staŭ metanakiravana šukać miesca pad chosteł: tema turyzmu zaŭsiody była blizkaja mnie. U 2019 hodzie ja jaho adkryŭ. Biznes pajšoŭ. Ja nadavaŭ pracy stolki času, kolki jana patrabavała, i mnie nie treba było znachodzicca ŭ ofisie.

Tak što źmiena ładu žyćcia, bieh, minimalizm i zaniatak lubimaj pracaj, jakaja pačała prynosić maralnaje zadavalnieńnie, dali mnie mahčymaść adčuć siabie svabodnym.

Valeryj raskazvaje, što zaŭsiody chacieŭ pažyć na kurorcie, ale nikoli nie razhladaŭ dla hetaha Indanieziju. Kaliści jon užo adpačyvaŭ tam, i jamu nie vielmi spadabałasia. Ale ŭ 2021 hodzie z-za COVID-19 varyjantaŭ było niašmat, i jon irvanuŭ na Bali.

Pavialičyć

— I vostraŭ mianie niejak zaciahnuŭ. Da taho momantu šmat što ŭ maim žyćci źmianiłasia, i ja pahladzieŭ na Bali inakš. Nie na čyściniu i najaŭnaść survetak u restaranach, prysutnaść jakich nie robić mianie ščaślivym, a na inšaje: naprykład, na atmaśfieru, na vietlivych ludziej, jakija zaŭsiody tabie ŭśmichajucca i z realnaj cikavaściu pytajucca, kudy ty idzieš i dla čaho. Spačatku ja nie razumieŭ, nakolki heta ščyra, a potym uśviadomiŭ: ludziam realna cikava, i jany tut vielmi pryjaznyja, — kaža Valeryj. —

Pieršapačatkova ja žyŭ u Čanhu. Heta ciapier jon pieranasieleny inšaziemcami i zabudavany katedžami, a tady byŭ jašče cichim i spakojnym rajonam. Ludzi žyvuć svaimi kamjunici. I ja, kali ščyra, hetaha krychu nie razumieŭ.

Mnie zaŭsiody zdavałasia: kali chočaš niešta pamianiać, navošta pryjazdžać u inšaje miesca i stvarać tuju ž atmaśfieru, što była ŭ ciabie raniej? A ŭ Čanhu možna navat znajści abjavy kštałtu «Naša viła abharodžanaja, i na terytoryi niama miascovych žycharoŭ». Chtości ličyć, što heta kłasna. Ale što tut kłasnaha?

Ja pažyŭ u roznych miescach. Na treci miesiac ja zadaŭ sabie pytańnie: pryžyvusia ja tut ci nie? Sieparavacca ad miascovych ja nie chacieŭ, ale jak intehravacca i na jakich intaresach syścisia?

I za košt pajezdak u mianie źjavilisia siabry. Z adnym my syšlisia na lubovi da kavy, i ja inviestavaŭ hrošy ŭ biznes, kupiŭšy rostar. Jon dapamahaje ŭ vyrašeńni roznych pytańniaŭ.

Ja da hetaha času maju znosiny z uładalnicaj nievialikaha hatela, u jakoj kaliści žyŭ. Jana z udziačnaściu ŭspaminaje, što ŭ kavid, vybraŭšy jaje hatel, ja tym samym padtrymaŭ jaje. Jašče miesiac, i joj by nie chapiła hrošaj, kab jaho ŭtrymlivać.

Ciapier ja zdymaju dom pamiž horadam Sinharadža i papularnym plažam Łavina, pobač ź jakim ludzi płavajuć z delfinami. Žyvu siarod łakałaŭ, i heta kruta.

Ja pierachodžu darohu, a tam znajomaja pradaje krevietki i kalmary, jakich siońnia nałaviŭ jaje muž. U ich za $2 možna kupić zdarovaha sibasa! Takich ceńnikaŭ na rynkach, dzie špacyrujuć turysty, nie znojdzieš.

Pavialičyć

«Žychary Bali bajacca kaho-niebudź pakryŭdzić»

Miascovych žycharoŭ Bali Valeryj apisvaje jak vielmi vietlivych i dobrazyčlivych ludziej. Adnym z samych drennych učynkaŭ tut ličycca zakranuć ci pakryŭdzić inšaha čałavieka.

— Jany vielmi zhładžvajuć vuhły. U hetym płanie indaniezijcy nieemacyjnyja ludzi. Byvali vypadki, kali chtości pavodziŭ siabie nieadekvatna, ale čałaviek absalutna spakojna reahavaŭ na heta: maŭlaŭ, ničoha strašnaha, — raskazvaje surazmoŭca. —

Na Bali, jak i ŭsiudy, jość svaje stereatypy. Kali bačać śmiećcie na ŭźbiarežžy, kažuć, što jano abaviazkova prypłyło da ich z susiedniaha vostrava Java. Kali ŭ kahości niešta skrali, to heta taksama zrabiŭ javaniec.

Karani hetaha stereatypu lažać u dalokim minułym. Žychary Bali sami kaliści žyli na Javie, ale pa peŭnych pryčynach im daviałosia pakinuć vostraŭ i pierasialicca na Bali. I, ščyra kažučy, ja taksama spačatku dumaŭ, što na Javie niebiaśpiečna. Ale ŭsio absalutna nie tak. Tam dobra, tam taksama žyvuć kłasnyja i adkrytyja ludzi, i ŭ cełym kryminału mała.

Jak adpačyvajuć balijcy? Jany induisty, vielmi relihijnyja, tamu navat adpačyvajuć na relihijnych cyrymonijach. Źbirajucca svajoj kampanijaj viečaram u chramie i abmiarkoŭvajuć niejkija pytańni. Padarožža dla ich — heta pajezdka z adnaho chrama ŭ inšy, dzie budzie prachodzić niejkaja cyrymonija. Dla balijcaŭ relihija — heta adčuvalnaja častka žyćcia, i na jaje jany traciać vielmi šmat času.

— Jak ličycie, vy zdoleli intehravacca ŭ miascovaje hramadstva? Ci ŭsio roŭna adčuvajecie siabie turystam?

— Pakolki ty bieły, dla indaniezijcaŭ ty ŭsio adno zastaniešsia pryjezdžym. I kali zajazdžaješ u hłybinku, na ciabie ŭsio adno hladziać jak na turysta. Ale padkreślu: heta vyklučna dobrazyčlivaje ŭsprymańnie. Miascovym cikava pahavaryć z taboj, zrabić fatahrafiju na pamiać. Pryjazdžajučy ŭ Indaneziju, ty adčuješ siabie zorkaj. Tabie budzie akazana vielmi šmat uvahi.

Pra adnosiny z žonkaj-indaniezijkaj: «My dadali drobku čyli ŭ draniki»

Dobruju častku razmovy Fiemi — žonka Valeryja — piła limanad i hladzieła ŭ telefon. Ale jak tolki zahavaryli pra asabistaje žyćcio, dziaŭčyna ažyviłasia.

Pavialičyć

Jak raskazvaje Valeryj, jeŭrapiejcy ŭ Indaniezii žyvuć daŭno. Kraina doŭhi čas była kałonijaj Niderłandaŭ, na astravach žyvuć indasy (niderłandskija indaniezijcy), i da źmiašanych šlubaŭ tam staviacca spakojna.

— Ale voś šlub pamiž słavianinam i indaniezijcam — heta niešta redkaje, novaje, — kaža Valeryj. — My paznajomilisia ŭ žniŭni 2022-ha. Ja ŭ toj viečar pryjechaŭ na plaž Drymlend. Pryhažość, usie fatahrafujuć zakat, a Fiemi ŭ hety momant zdymaje kvietki ŭ promniach zachodziačaha sonca. Mnie stała cikava. My razhavarylisia, abmianialisia kantaktami ŭ Instagram. Dalej łajki, niejkija kamientary… My paŭhoda prabyli na suviazi, a potym vyrašyli sustrecca. Tak usio i zakruciłasia.

Pavialičyć

— Fiemi, a jak vy zapomnili toj momant? — pytajucca ŭ dziaŭčyny.

— Kali ja fatahrafavała, u kutku kamiery ŭbačyła chłopca. My razhavarylisia. A jak jon da mianie pryjšoŭ? Heta Indaniezija! Tam ludzi navat ź nieznajomcami pamnohu majuć znosiny na roznyja temy: adkul ty, čym zajmaješsia, jak zavuć i chto tvaje baćki. Dla nas heta zvyčajnaja sprava. U znosinach pamiž turystami i miascovymi taksama niama ničoha niezvyčajnaha.

Da taho momantu Fiemi atrymała vyšejšuju adukacyju ŭ univiersitecie ŭ horadzie Małanh. Paśla karancinu jana pryjechała na Bali i pracavała anłajn u markietynhavym ahienctvie.

Adnosiny z Valeryjem nie budavalisia chutka. Dziaŭčyna raskazvaje, što joj razam z Valeryjem stała cikava, i z časam siabroŭstva pierarasło ŭ adnosiny. Fiemi kaža, što roźnica kultur i mientalitetaŭ składanaściu nie stała: adukacyja i vopyt Valeryja, naadvarot, dapamahli ŭ adnosinach.

Baćki, darečy, vybar dački padtrymali. U lipieni para raśpisałasia.

— Usio było prosta: my dadali drobku čyli ŭ draniki. I heta realna dobra, — śmiajecca biełarus.

Pavialičyć

— Viasielle ŭ Indaniezii nie stała dla vas papiarovaj ciahaninaj?

— Nie. Tabie patrebien pašpart i paśviedčańnie ab naradžeńni. Jaho, praŭda, nieabchodna było pierakłaści na indaniezijskuju, ale heta taksama vyrašalna. Nu i jašče patrebna była daviedka pra adsutnaść pieraškod da ŭstupleńnia ŭ šlub.

Pakolki Fiemi musulmanka, mnie taksama pryjšłosia pryniać isłam, i tolki tak ja zmoh uziać jaje ŭ žonki. Ja pytaŭsia, ci moža jana pryniać chryścijanstva, ale pačuŭ: «Heta niemahčyma», — i pajšoŭ joj nasustrač.

Pakolki hramadstva musulmanskaje, relihijny viasielny abrad maje bolšaje značeńnie, čym hramadzianskija pracedury. Tamu relihijnaja cyrymonija była va ŭpryhožanym i padrychtavanym pad viasielle restaranie.

Jak usio prajšło? Mnie treba było vymavić niekatoryja słovy, i na hetym usio. Podpisu nikudy nie staviš. Praŭda, usie słovy treba było vymavić vielmi chutka, na adnym dychańni. Kali zapniešsia, šlub nie adbudziecca. Siarod inšaha tam jość słovy pra toje, što ja całkam vypłaciŭ vykup za niaviestu baćkam: heta hrošy dla padtrymki žonki na vypadak niejkaha niaščasnaha vypadku.

Ale śviatar, jaki pravodziŭ abrad, usio razumieŭ. Jon padtrymaŭ mianie, tamu dazvoliŭ patreniravacca. Usio prajšło narmalna. Ale ja realna adčuvaŭ, što hości, jakija čakali maich słoŭ, byli ŭ napružańni. I jak tolki ja vymaviŭ ich, jany vydychnuli. A dziaržaŭny abrad prajšoŭ prosta ŭ hateli, u zale dla kanfierencyj.

Ja raskažu adzin momant, jaki apiša indaniezijskuju ŭzajemadapamohu. Supracoŭniki miascovaha anałaha našaha ZAHSa naohuł nie razumieli, chto takija biełarusy. Praz heta byli niekatoryja pytańni z dakumientami. I kab pravilna ŭsio zapoŭnić, supracoŭnik z kampjutaram pryjšoŭ viečaram da nas dadomu. Štamp nam, darečy, nie pastavili, prosta vydali dva asobniki paśviedčańnia ab rehistracyi šlubu.

Tradycyjnaje viasielle ŭ Indaniezii — heta try dni i sotni haściej. Praŭda, u našym vypadku ŭsio było značna ściplej.

— Uračystaść ładzili vy?

— Nie, maja žonka. Jana nie zachacieła brać ź mianie ni kapiejki. U Indaniezii naohuł pryniata, kab viasielle arhanizoŭvali baćki žonki, adnak Fiemi ŭ našym vypadku ŭziała ŭsie traty na siabie. Maja adkaznaść — pa ŭtrymańni siamji — pačałasia ŭžo paśla viasiella.

U Minsku mnie spadabalisia antykvarnyja kramy

— Fiemi, a što vy viedali pra Biełaruś da vašaha vizitu ŭ našu krainu?

— Ja čytała pra palityku, viedała pra toje, što Biełaruś doŭha była ŭ składzie Savieckaha Sajuza, što ŭ vas lubiać bulbu i śmiatanu. A jašče da adnosin ź Lea ja niejak vyrašyła pačytać što-niebudź pra biełaruskich chłopcaŭ i natknułasia na artykuł u internecie pra toje, što biełaruskija chłopcy — sapraŭdnyja supiermieny.

— Ja dumaju, što heta pra ŭzajemadapamohu i žadańnie dapamahčy, — z uśmieškaj kaža Valeryj.

— Dla mianie ŭ Biełarusi ŭsio ŭnikalna, pakolki adroźnieńni pamiž našymi krainami istotnyja: heta i nadvorje, i ludzi, — praciahvaje dziaŭčyna. — Ja ŭražanaja architekturaj, bo ŭ nas nie tak šmat zachavanych histaryčnych budynkaŭ. A jašče ja lublu antykvarnyja kramy. U vas ich šmat, i ja ŭ ich prosta źnikaju.

— A jak by vy mahli acharaktaryzavać biełarusaŭ?

— Ja mieła znosiny tolki ź blizkimi muža, ale jany byli vielmi dobryja i vietlivyja da mianie. A što tyčycca nieznajomcaŭ, mnie składana skazać niešta pra ich. Ale jany zdalisia mnie nie takimi chałodnymi, jak u Kazachstanie, dzie my byli da Biełarusi.

— A jak dzielać abaviazki ŭ biełaruska-indaniezijskaj siamji? Chto, naprykład, hatuje?

— Fiemi padabajecca hatavać. Sa zrazumiełaha nam jana robić syrniki. Adkul tam tvaroh? Na vostravie Java jość karovy, i ŭ indaniezijcaŭ papularnyja małočnyja bary, dzie ludzi pa viečarach pjuć małako z roznymi dadatkami, kurać i majuć znosiny. Ale tłustaść małaka tam — 12%. Dla biełarusaŭ heta jak viarški.

«Za adzin zabieh u harach možna ŭbačyć stolki, kolki nie ŭbačyš za hod prahułak abo ŭzychodžańniaŭ»

Ciapier Valeryj razam ź Fiemi žyvuć na zachodnim uźbiarežžy Bali i źviazvajuć svaju budučyniu ź Indaniezijaj. Jon addalena viadzie biznes, padklučyŭ da spravy žonku i aktyŭna zajmajecca bieham.

Chobi, jakoje pačałosia jašče ŭ Minsku, stała važnaj častkaj jaho žyćcia. Biełarus udzielničaje ŭ ultratrejłach — zabiehach pa pierasiečanaj miascovaści (naprykład, u harach) na zvyšdoŭhija dystancyi, jakija pieravyšajuć kłasičny marafon (42,195 kiłamietra) i čaściej składajuć bolš za 100 kiłamietraŭ. Na jaho rachunku kala dziesiaci aficyjnych startaŭ i ŭžo adzin podyum.

Pavialičyć

— Ja žyŭ va ŭzhorystaj miascovaści, tam nichto nie biehaje, ale dla mianie heta stała svojeasablivaj treniroŭkaj. A kali pierajechaŭ žyć na poŭnač Bali, padumaŭ: «Što ja tut budu rabić? Pahorkaŭ ža niama». Zatoje jość hory, bieh u jakich mnie zdavaŭsia čymści varjackim.

Ale ja advažyŭsia prabiehčy 50 kiłamietraŭ ad horada Sinharadža da zachodniaha ŭźbiarežža Bali — heta amal na 8 kiłamietraŭ bolš za marafonskuju dystancyju. Było šmat strachaŭ, maŭlaŭ, hetaja dystancyja moža adbicca na zdaroŭi, ale ja pabieh i adčuvaŭ siabie narmalna. Praz dva tydni ja prabieh 55 kiłamietraŭ u hory z naboram vyšyni 1600 mietraŭ.

Nieŭzabavie my adpravilisia ŭ padarožža ŭ Vjetnam. My jeździli pa roznych rehijonach, i ŭsiudy nas sustrakali roznyja zabiehi. Moj pieršy aficyjny zabieh — paŭmarafon — adbyŭsia na vostravie Katba. Ja bieh jaho ŭ svajo zadavalnieńnie i finišavaŭ siomym. A viarnuŭšysia, ja paznajomiŭsia z kamjunici Bali Trail Running — chłopcami, jakija biehajuć pa vostravie.

U 2024 hodzie ja prabieh dystancyju ŭ 36 kiłamietraŭ Ryndžani. Paśla hetaha ja zrazumieŭ, što za košt trejł ŭ harach možna ŭbačyć stolki pryhažości, kolki čałaviek zmoža ŭbačyć za hod prahułak abo ŭzychodžańniaŭ.

— A kolki čałaviek udzielničaje ŭ takich ciažkich zabiehach?

— Sto-dźvieście biehunoŭ. Na takija dystancyi dapuskajuć tolki tych, chto ŭžo prabiahaŭ padobnyja zabiehi. Kali syšoŭ z dystancyi ŭ marafonie, tabie chtości dapamoža ci ty sam dabiarešsia tudy, kudy tabie treba. A kali ty zatrymaŭsia ŭ harach, što z taboj rabić?

Biažym my pa GPS, trasy pustyja, pobač nikoha niama — tolki ježa na kropkach, kudy jaje dla biehunoŭ dastaŭlajuć arhanizatary. Tamu ŭdzielničajuć ludzi z vopytam i dapuskajuć nie ŭsich.

Sioleta bieh sotku Rydžani z naboram vyšyni 9 kiłamietraŭ. Ja pryjšoŭ siomym siarod usich i piatym siarod mužčyn. Usia dystancyja zaniała 32 hadziny 28 chvilin. Biez snu, ja prosta bieh i išoŭ.

Za hety čas biehunu patrebna raznastajnaja ježa. Tvoj straŭnik prosta pierastanie pracavać. Na śpiecyjalnych stancyjach ratujuć banany, kavuny, haračaje charčavańnie i toje, što biareš z saboj.

Pavialičyć

Pavialičyć

Pavialičyć

Pavialičyć

Na dasiahnutym Valeryj spyniacca nie źbirajecca: u budučyni płanuje novyja zabiehi, aktyŭna raskazvaje pra bieh u sacsietkach i raźličvaje znajści padtrymku ŭ našaha Ministerstva sportu.

— Ja nie dumaju, što mnohija biełarusy mohuć biehčy 170 kiłamietraŭ z naboram vyšyni. Heta składana. Ale ja mahu, i ŭ mianie ŭžo jość pryzavyja miescy. Było b vydatna papracavać ź Ministerstvam sportu.

Jaki ŭniosak? $100—150. Tamu šmat nie nabiehaješsia, patrebna padtrymka. Za pieramohu ŭ takich zabiehach dajuć $300. Tak što heta chutčej sport dla fanataŭ, a nie dziela palavańnia za hrašyma, — adkryta kaža Valeryj. —

A ŭ cełym mnie padabajecca Indaniezija, i my płanujem žyć tam pastajanna. Mahčyma, kali buduć dzieci, pierajedziem u Małanh: tam praściej atrymać adukacyju. Adnak pakul ja nie chaču pryviazvacca da peŭnaha miesca ŭ krainie, mnie padabajecca padarožničać.

Pavialičyć

• 7
• 0
• 1
• 3
• 1
• 0
• 0
• 1