Грамадства44

Як жыве раённая «хуткая»? Адзін дзень з жыцця медыкаў з правінцыі

Сталічныя работнікі хуткай дапамогі скардзяцца на нізкі заробак, маўляў, за працу на паўтары стаўкі ім плацяць каля 3,5 мільёна рублёў. Афіцыйныя асобы пярэчаць: доктар на «хуткай» за паўтары стаўкі мае больш за 7 мільёнаў рублёў, а сярэдні медыцынскі персанал — каля 5 мільёнаў.

А як працуецца ў райцэнтрах? Мы накіраваліся ў Добруш, каб даведацца, ці задавальняюць людзей у правінцыі ўмовы працы і заробак.

Нашыя фельчары — як дактары

У Добрушскай цэнтральнай раённай бальніцы нас сустракае намесніца галоўнага доктара Ала Маскаленка. «Насельніцтва раёна, а гэта больш за 38 тысяч чалавек, абслугоўвае тры з паловай брыгады хуткай дапамогі. У Добрушы знаходзіцца аддзяленне «хуткай», а ў гарадскім пасёлку Церахоўка — пост, там дзяжурыць адна брыгада», — расказвае яна.

На балансе медыкаў пяць аўтамабіляў — «Газелі», УАЗік і адзін «Фіят» (дзякуй гуманітарнай дапамозе).

Ніводнага доктара ў брыгадах няма, толькі 15 фельчараў. «Гэта вельмі вопытныя спецыялісты, вядома ж, па 15—20 гадоў працуюць на адным месцы! І роды прымалі, і ціск збівалі, і дзяцей забіралі ў бальніцу з тэмпературай — так ці іначай кожны сутыкаўся з «хуткай», дый не раз. Па прафесіяналізме і практычным вопыце наўрад ці яны саступаюць дактарам», — пераконвае Ала Маскаленка.

Добруш знаходзіцца непадалёку ад Гомеля, усяго 30 км, таму і амаль цалкам укамплектаваны спецыялістамі.

«Наш раён лічыцца чарнобыльскім, таму мы давалі выпускнікам нашых школ мэтавыя накіраванні ў медуніверсітэт. Цяпер вярнуліся дахаты, працуюць. У «запасе» вучацца наступныя нашы студэнты, яшчэ на пяць гадоў хопіць спецыялістаў», —кажа намесніца галоўнага доктара.

Паводле яе словаў, сярэдні заробак у фельчараў «хуткай» — 4,6 мільёна рублёў, кіроўцы і санітаркі маюць каля 3,8 мільёна. Гэта з улікам «чарнобыльскай» надбаўкі (да 25%) і працэнтаў за складанасць і напружанасць працы.

 

На працоўным месцы

Аддзяленне «хуткай» размешчана ў будынку мясцовай паліклінікі. Там некалькі пакояў — дыспетчарская, працэдурная, асобныя пакоі адпачынку для кіроўцаў і для фельчараў. У пакоі для фельчараў — лядоўня, мікрахвалёўка, чайнік. За суткі ў сярэднім на раённую «хуткую» паступае 34 выклікі. Служба часам мае патрэбу ў дапамозе «экстранных» калег. Так, да неадэкватных кліентаў, якіх у райцэнтры ўжо добра ведаюць, выязджае «хуткая» з міліцыянерам. Часам патрабуецца і дапамога ратавальнікаў.

Экскурсію па аддзяленню хуткай дапамогі праводзіць для нас старэйшая фельчарка Таццяна Барсукова. Яна працуе на «хуткай» ужо 29 гадоў.

«Цяпер я не працую на выездзе. А раней едзеш — і не ведаеш часам, што там цябе чакае: цяжкія траўмы, прыпыненне дыхання, ацёк лёгкіх, наркаманы ці алкаголікі. Рыхтуешся па апісаных сімптомах да аднаго, а там зусім іншае. Вось пенсіянерка скардзілася на высокі ціск, сардэчны боль, прыехалі — а ў яе ацёк лёгкіх, булькаючае дыханне, мокрая ўся. Аварыі часам страшныя, калі людзей па кавалках збіраюць. Цяжка, калі дзеткі пакутуюць, але на працы — ніякіх эмоцый, прыехаў — працуеш, дапамагаеш таму, каму цяжэй. Ні пра што іншае ў такі час не думаеш. Здараецца, што пры аварыі дапамога перадусім патрэбная «лёгкаму», які маўчыць, ціха стогне і ні на што не скардзіцца, маўляў, нічога не баліць. Ён можа знаходзіцца ў стане шоку, а таму быць «цяжэйшым» за таго, хто крычыць і скардзіцца. Эмоцыі, разважанні, шкадаванне людзей — гэта ўжо калі прыходзіш з працы дадому», — тлумачыць старэйшы фельчар.

 

Нон-стоп на тэлефоне

У аддзяленні знаёмімся з дыспетчаркай Галінай Валодчанкай. На гэтым месцы яна працуе васямнаццаты год. Дзяжурства — 12 гадзін, з 9-й раніцы да 9-й вечара, ці наадварот. За папярэднюю ноч на «хуткай» было сем выклікаў: ныркавыя колікі, роды, высокі ціск ў пенсіянераў, тэмпература ў дзяцей. Высокі ціск, бадай, самая частая прычына набору «103» на тэлефоне. У 5:23 — выклік на роды. Жанчыну павезлі ў Гомель, бо мясцовае радзільнае аддзяленне на рамонце. «Праца экстрэмальная, але цікавая», — кажа Галіна Пятроўна. Яна звяртае ўвагу, што ўсе званкі ў «хуткую» запісваюцца. «Бывае, людзі накрычаць, аблаюць, а потым на цябе ж скаргу напішуць, вось такія запісы дапамагаюць, дысцыплінуюць як хворых, так і нас», — смяецца Галіна Пятроўна.

А тыя, хто звяртаецца па тэлефоне спецыяльнай службы «103», натуральна, розныя людзі.

Некаторым сапраўды трэба неадкладная дапамога, а іншым — проста сумна ці зрабілася блага ад штодзённых п’янак, ці проста хочацца прыцягнуць да сябе ўвагу.

«Напрыклад, нядаўна тэлефануе жанчына, маўляў, у мяне ціск. Я пытаюся, які менавіта ціск. А яна: вось прыедзеце і ўбачыце! Удакладняю: ці прымалі нейкія лекі? А яна: чаго я вам буду справаздачы даваць! Часам п’яныя тэлефануюць. Тады просім перадаць трубку некаму побач, хто ў адэкватным стане. А ёсць і сталыя кліенты, якія могуць выклікаць хуткую па шэсць разоў на дзень, калі нешта недзе кальнула. А некаторыя тэлефануюць паскардзіцца на сямейныя праблемы. Маўляў, муж п’яны, я нярвуюся, што рабіць?» —распавядае дыспетчарка.

Нашу размову перапыняе званок. «Што ў вашага мужа баліць?» — «Сэрца, ціск высокі». — «А ён якія-небудзь лекі прымае?» — «Так, доктар выпісваў, але ён адмаўляецца прымаць. Што рабіць?» —заклапочана пытаецца жанчына на тым канцы.

Зноў званок. Жанчына просіць парады, што выпіць ад высокага ціску. Дыспетчар выпытвае: што выпісваў доктар, ці пакутуе жанчына яшчэ на нейкія сур’ёзныя захворванні, ці ёсць алергія?

Чарговы званок — з вясковага ФАПа. Высокі ціск у бабулькі, дыспетчар кансультуе работніцу ФАПа: якія лекі даць, як пакласці бабулю, калі зноў праверыць ціск.

Часам, па словах Галіны Валодчанкі, «103» набіраюць дзеці, каб выратаваць сваіх бацькоў.

Так дзяўчынка патэлефанавала, што маці страціла прытомнасць, а ў яе цукровы дыябет. Неяк 10-гадовы хлопчык паведаміў, што ў бацькі эпілептычны прыпадак — чалавеку ўдалося дапамагчы ў час.

Зноў званок з вясковага ФАП. У наведніцы баліць галава. «А яна стукнулася недзе, траўма ў яе? Ціск які? На што яшчэ скаргі? Патрабуе, каб «хуткая» прыехала?» —удакладняе дыспетчарка.

Новы год на «хуткай» праводзілі і сустракалі напружана. Першы выклік у 00:25 — высокі ціск. Праз 25 хвілін пералом нагі. Яшчэ праз 10 хвілін — зноў пералом у адной з вёсак. Праз гадзіну выклік са скаргамі на высокі ціск. І ўжо 1 студзеня раніцай — самагубства. Чалавек памёр да прыезду брыгады. Так для кагосці Новы год наступіў —і тут жа стаў апошнім.

Гаворым пра сезонныя выклікі. Галалёд — і як вынік пераломы і вывіхі, ДТЗ. Працяглыя выходныя — і тады пацярпелыя ад ужывання алкаголю без меры.

 

Хворыя і разявакі

Да нашай гутаркі падключаецца кіроўца «хуткай» Міхаіл Гайдукоў. Стаж працы на «хуткай» — 33 гады. «Бывае, што праз 2—3 дні пасля Вялікадня ідуць выклікі на боль у жываце, абвастрэнне захворванняў страўніка, кішэчніка. Некаторыя людзі трымаюць строгі пост перад Вялікаднем, але затое і гуляюць потым без меры, як апошні раз», — узгадвае кіроўца.

Мікалай не заўсёды сядзіць за стырном — і роды дапамагаў прымаць сярод дарогі, і пакалечаных-параненых насіць.

«Адзін сігануў з балкона — ногі зламаў, затым неяк у пад’езд запоўз. Прыехалі: натоўп разявак, здымаюць на мабільныя тэлефоны. Удвух з фельчаркай пагрузіць яго на насілкі нерэальна — просім у людзей дапамогі. А адзін такі пісьменны кажа: а чаго мы будзем дапамагаць — гэта ваша праца, вашы абавязкі. Ці хворы на дарозе ляжыць — страціў прытомнасць, ці п’яны, ці пералом у галалёд, дык дапамагчы няма каму. Часам, калі аказваем дапамогу на вуліцы, нас на мабільныя здымаюць разявакі. Ім цікава, ці слушна мы ўсё робім», —заўважае Міхаіл Іванавіч.

Пра часам смешныя, а часам ледзь не трагічныя выпадкі ўзгадвае фельчарка Анжаліка Кузьменка.

«Выязджалі на выклік «тэрмінова дапамажыце, вельмі жывот баліць, страшна!» Прыехалі, а таго чалавека і дома няма, недзе збег ужо. Ці прыехалі — а той «паміраючы» спіць ужо, як бы нічога і не было. Да некаторых хворых перад нашым візітам «чорцікі» наведваюцца. Вось так прыехалі, а ён размаўляе з «чортам», які «сядзіць» у яго на канапе. І на нас пачаў сварыцца: «Ды не шамаціце паперамі! Вы ж майго чорціка спалохаеце!» У моладзі часам псіхіка — ніякая. Жывуць у віртуальным свеце, губляюць сувязь з рэальным. Вены рэжуць, хоць часам гэта і робяць публічна, паказушна — так жа цікавей», —кажа Анжаліка Мікалаеўна.

На яе калегу адзін хворы (інвалід у вазку) неяк з патэльняй кінуўся. Прыехалі на выклік, нешта хвораму не спадабалася — вось, нічога не кажучы, і шпурнуў чыгунную патэльню ў галаву жанчыне. Ледзь паспела адскочыць.

Ёсць людзі, якія жывуць самотна (не лічачы бутэлек). Яны так часам забаўляюцца — выклікаюць службы «101», «102», «103» —там ўсе спецыяльныя службы могуць і сустрэцца, ля дома такога «самотнага забаўніка».

 

Грошы і пакліканне

Гаворым з калектывам пра заробкі, узгадваем пра пратэсты іх сталічных калег. Работнікі раённай «хуткай» пра гэта нават не чулі. Фельчары кажуць, што «хуткая» —іх прызванне, інакш бы яны даўно адсюль збеглі, а не працавалі па дваццаць гадоў. За гэтыя гады, сцвярджаюць медыцынскія работнікі, яны сталі адной сям’ёй, ведаюць і большасць хворых.

«Праца наша цяжкая, складаная, бо з людзьмі працаваць заўсёды нялёгка, а тым больш з хворымі. Але і цікавая. Ды і куды нам па-дзецца? Мы толькі гэта і ўмеем рабіць — дапамагаць людзям», — упэўнены добрушскія работнікі.

«А колькі мінскія на «хуткай» атрымліваюць? Афіцыйна каля сямі мільёнаў? А неафіцыйна — нашмат менш? Ну, у Мінску і жыць даражэй. Канечне, мы б ад павелічэння заробку не адмовіліся. Грошай ніколі не бывае шмат», — разважаюць фельчары і задумваюцца: каля пяці мільёнаў (са стажам у 20 гадоў) для райцэнтра — гэта нармальна ці не?

Тым часам паступіў выклік — бабулька вывіхнула руку. Размовы скончаныя. Аўтамабіль «Фіят» заведзены, фельчар грузіць чамаданы з неабходнымі лекамі і інструментамі.

Каментары4

Цяпер чытаюць

Як быць маладым бацькам у 66 гадоў, пра мару і пра новы альбом — у гутарцы з легендаю фолку Іванам Кірчуком1

Як быць маладым бацькам у 66 гадоў, пра мару і пра новы альбом — у гутарцы з легендаю фолку Іванам Кірчуком

Усе навіны →
Усе навіны

Еўрасаюз хоча ўвесці поўную забарону на закупку прадуктаў з расійскай нафты6

Расія і Украіна правялі чарговы абмен целамі загінулых вайскоўцаў. Ён ішоў праз Беларусь

«Раз'язджаліся проста па тратуарах». Каля новага стадыёна пасля матча адбыўся калапс2

Украінцы нанеслі ўдар высокадакладнымі снарадамі па базе расійскіх войскаў у Курскай вобласці ВІДЭА1

Спецслужбы выходзяць на кантакт з актывістамі праз фэйсбук: што вядома і як сябе абараніць1

Мінздароўя баіцца, што пакістанцы прывязуць у Беларусь ліхаманкі Крым-Конга і Чыкунгунья8

Відэа, у якім кіраўнік Крычава прасіў жыхароў ахвяраваць на прыпынкі, выдалілі пасля рэзанансу1

Ад 5 рублёў за штуку і букеты да 45 рублёў. На Камароўцы зацвілі півоні

На тэрыторыі Беларусі заблакавалі тыкток-каналы Ціханоўскай і Латушкі15

больш чытаных навін
больш лайканых навін

Як быць маладым бацькам у 66 гадоў, пра мару і пра новы альбом — у гутарцы з легендаю фолку Іванам Кірчуком1

Як быць маладым бацькам у 66 гадоў, пра мару і пра новы альбом — у гутарцы з легендаю фолку Іванам Кірчуком

Галоўнае
Усе навіны →

Заўвага:

 

 

 

 

Закрыць Паведаміць