Андрэй Хадановiч
Беларускiя лiмэрыкi
за расейца выходзiць бясштаннага.
Нават мае пасаг,
ды жанiх у трусах
патрабуе выключна прыданага.
Нiмфаманка-юрлiвiца з Зэльвы
стрэла малпу-самца сярод сэльвы.
Ледзь зрабiла аванс,
ён прывёў яе ў транс
запытаньнем: “Цi мадмуазэль вы?”
Сьпеваку i музыку з Залесься
падабалiся “Ластаўкi ў стрэсе”.
Толькi браў рэ дыез,
як у ластавак — стрэс,
i сьпявак — пры сваiм iнтарэсе.
Пасьлядоўнiцы Фройда з-пад Солаў
на фалiчнай сымболiцы голаў
перамкнула — штоноч
шпацыруе наўзбоч
голых лiп i гатычных касьцёлаў.
Вiртуоз-арганiстa ў Барунах
заснаваў школу танцаў на трунах.
Зарабляючы хлеб,
водзіць вучняў у склеп
граць на нэрвах, нiбыта на струнах.
Пераборлівы вязень з Кармы
ні бананаў ня еў, ні хурмы.
Толькі ціхую скаргу,
што на бульбу — эмбарга,
слаў дадому з кубінскай турмы.
Вершатворца з Давыд-Гарадку
мае прынцып: “У дзень па радку”.
Сёньня вершык напіша,
заўтра — сьпіч пра “Ўзвышша”,
а шансон пасьлязаўтра — “братку”.
Піянэр Усяслаў з Гарадзеі
кажа маці: “Пайду ў чарадзеі!
Усяго акрамя,
мілагучнае ймя
даць гарэліцы маю надзею!”
Падрывальнік мастоў з-пад Мастоў
абмінуў дзесяць тысяч пастоў…
Выбух чулі здаля!..
Гэта што! Ён пасьля
разаслаў дзесяць тысяч лістоў…
Камсамольскі важак з Мазыра
піва выжлукціць мог паўвядра,
а сябрук-піянэр
на шляхетны манер
заліваў за каўнер паўтара.
Эканомнай паненцы з Татаркі
даспадобы адно перастаркі,
бо калі з маладым
накахаешся ў дым, —
сіл ня хопіць глядзець гаспадарку.
Валацуга і вісус з-пад Глуску
маладую кахаў андалузку.
Да карыды прывык,
дзе, шалёны, як бык,
рваў зь дзяўчыны чырвоную блюзку.
Знакаміты мастак у Бабры
маляваў на ўсялякім дабры —
дзе падкажа парыў.
Нават жонку тварыў,
нібы продак, на ўласным рабры.
Прыгажуні з далёкіх Ждановіч
спадабаўся Андрэй Хадановіч.
Тоне ўся ў пачуцьці…
Цяжка выйсьце знайсьці,
ды няма безвыходных становішч.
Цяпер чытаюць
«Губазікаўцы схіляюць Калеснікаву да высылкі, але яна не хоча»1
Каментары