Łukašenka pra Aleksijevič: Jana napisała narmalnyja tvory, a apazicyjnaść pieražyviem

Alaksandr Łukašenka rady, što Nobieleŭskuju premiju pa litaratury atrymała hramadzianka Biełarusi. Pra heta jon zajaviŭ 9 kastryčnika padčas sustrečy z budaŭnikami Biełaruskaj AES i žycharami Astravieckaha rajona.

Pavialičyć

«Heta havoryć pra toje, što jakuju b ty pazicyju ni zajmaŭ, usio-taki ŭ Biełarusi mahčyma pracavać i stvarać, pisać, vykazvać svoj punkt hledžańnia, svaju pazicyju i hetak dalej», — skazaŭ Łukašenka, frahmienty vystupleńnia jakoha byli pakazanyja pa ajčynnych telekanałach.

«Ja viedaju jaje tvory, ja dyskusij šmat čuŭ, — praciahnuŭ jon. — Ja nie liču jaje niejkim vialikim apazicyjanieram. Jana pisała narmalnyja tvory, u jaje adpaviedny styl — ad pieršaj asoby, kali ja nie pamylajusia. Jana šukała ludziej, jana sabrała hrošy i pajechała ŭ Afhanistan. Pabyła tam, potym napisała — nu, naturalna, tendencyjna, — uziaŭšy ludziej, jakija štości tam prajšli, bačyli, i zahinułych ludziej, ale heta punkt hledžańnia kankretnych ludziej. Jakaja ž tut apazicyjnaść? Heta jaje forma, jaje styl. Ja ničoha suprać hetaha nie maju».

«I, pačynajučy ad tvoraŭ, jakija, uvohule, i savieckaj uładaj padtrymlivalisia, vaźmicie «U vajny nie žanočy tvar», jaje słavuty tvor (ja prahladzieŭ niekalki pa dyjahanali ŭ svoj čas, jak ludzi vykazvalisia pra vajnu, jak žančyny vykazvalisia ab hetym), «Cynkavyja chłopčyki» i inšaje. Ja kažu, heta svojeasablivy styl padačy, ale heta ž realnaść», — padkreśliŭ biełaruski kiraŭnik.

«Tak, ja liču, što ŭ jaje jość svoj punkt hledžańnia, i nijakaj ja nie baču tut asablivaj apazicyjnaści. Jana ž nie klikaje ludziej na płošču, jana suprać miaciažoŭ hetych. Ja heta vielmi caniu. I heta, napeŭna, upłyŭ jaje druhoj radzimy — Ukrainy — na jaje śviadomaść», — zajaviŭ Łukašenka.

Pavodle słoŭ aficyjnaha lidara, u pryvitalnym pasłańni Aleksijevič jon «napisaŭ z namiokam na toje, što ciapier važna dla biełarusaŭ». «Važna, što pieršy naš biełarus u litaratury paśla savieckich časoŭ — jany taksama nam byli nie čužyja — staŭ łaŭreatam Nobieleŭskaj premii. Hałoŭnaje ciapier, jak ty vykarystaješ hety bahaž. Kali ty biełarus, hramadzianka Biełarusi (nie važna, što ty naradziłasia va Ukrainie), heta tvaja ziamla, tvaja dziaržava, padabajecca tabie ci nie padabajecca, ty ŭžo siońnia čałaviek, jaki ŭźniaŭsia vysoka, jak ty hety imidž, hety bahaž, jaki ŭ ciabie źjaviŭsia, vykarystaješ na karyść svajho naroda. Voś što siońnia važna. Tamu, kamientujučy siońnia hetuju padzieju, ja z hetaha zychodžu. Ja chaču, kab karyść była dla naroda, kali ŭžo tabie vypała ščaście atrymać viadomuju u śviecie Nobieleŭskuju premiju», — skazaŭ Łukašenka.

«A apazicyjnaść… Nu… Nu, pieražyviem. Šmat u nas apazicyjanieraŭ. Heta, mahčyma, navat i dobra», — dadaŭ jon.

Imia čarhovaha ŭładalnika Nobieleŭskaj premii pa litaratury za 2015 hod było abvieščanaje 8 kastryčnika. Jak adznačajecca ŭ rašeńni Nobieleŭskaha kamiteta, premija ŭručanaja Śviatłanie Aleksijevič za «šmathałosaje hučańnie jaje prozy i ŭviekaviečańnie pakutaŭ i mužnaści». Łukašenka aficyjna pavinšavaŭ piśmieńnicu ŭ toj ža dzień.

• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0
• 0