Aŭtar źniščanaj freski ŭ Sołach — biełaruski kłasik Piotra Sierhijevič. Krajaznaviec znajšoŭ dokaz hetaha
Kaścioł Maci Božaj Ružancovaj u miastečku Soły razmaloŭvaŭ biełarus Piotra Sierhijevič, piša Kastuś Šytal.
Jon pryhadvaje, što pra heta pisali i raniej, ale nie było dakumientalnych dokazaŭ.
«Až voś, znajšoŭsia. U Przeglądzie Wileńskim Nr. 15, 29.09.1934, vyjšła natatka, padpisanaja psieŭdanimam Przejezdny, u jakoj havorycca, što heta byŭ Sierhijevič.
Przejezdny źviartaje ŭvahu na toje, što endeckaja hazieta Dziennik Wileński, źmiaściŭšy vialiki artykuł z uračystaści, pieraličyła imiony navat haspadyń, jakija rychtavali pryjom haściej na ŭračystaści, ale abyšła maŭčańniem imia mastaka. Taksama byccam by jaho nie ŭzhadali ani słovam padčas pramoŭ u časie śviatkavańnia na plabanii.
Aŭtar vykazvaje mierkavańnie, što nie zhadvali pra mastaka tamu, što jon biełarus», — piša Šytal.
Jon pryhadvaje, što pra toje, što Piotra Sierhijevič pracavaŭ u Sołach, zhadvaje i Jazep Drazdovič u svaim dziońniku 02.07.1933: «Chacieŭ zastać adnaho z maich kaleh-mastakoŭ — Piecieńku — dy, na žal, nie zastaŭ. Niedzie vyjechaŭ. U Soły na kaścielnuju pracu — śviatych malavać».
«Viarnuŭsia z Sołaŭ na dva dni ŭ Vilniu kaleha Piecia. Abodva my rady, što spatkalisia: zvadziŭ mianie na viačerni abied u mastackuju spułdzielniu, što na Juraŭskim. Tam cełaja vystaŭka abrazoŭ i skulptur — jość tam i majo, dy i ja sam na dvuch Piecievych partretach. (Zajšli ad radaści spatkańnia ŭ mastackuju spułdzielniu, ahledzieli vystaŭku i zjeli tam abied)», — taki zapis u dziońniku 11.07.1933.
Učora stała viadoma, što ŭ kaściole Maci Božaj Ružancovaj u miastečku Soły zamalavali rośpis, na jakim była Varšaŭskaja bitva 1920 hoda.
Čytajcie taksama:
Pra što maŭčaŭ Piotra Sierhijevič
Ciapier čytajuć
Ciemnaskury student u Minsku paskardziŭsia Łukašenku na darahuju koka-kołu. Užo vybačaŭsia, ale milicyja im zacikaviłasia6
Kamientary