Tyktokiery ŭ zachapleńni ad teoryi kastryčnika. Pra što havorka?

Pačynać novaje žyćcio lahčej z novaj adznaki ŭ kalendary — naprykład, z 1 studzienia. Ale što rabić, kali novy hod pačaŭsia i ŭžo paśpieŭ amal prajści, a źmienami ŭ žyćci i nie pachnie?

Adkaz daje teoryja kastryčnika, što stała ŭ apošni miesiac prosta virusnaj. Tyktokierka Chłoja van Bierkiel tłumačyć u videa na 1,7 miljona prahladaŭ, što kastryčnik — heta nibyta druhi Novy hod. U kastryčniku ludzi, jakim cikava niešta źmianić u žyćci da lepšaha, časam asensoŭvajuć, što im užo niama čaho čakać, bo zastałosia tolki paru miesiacaŭ da studzienia i nastupnaha hoda. Tamu kastryčnik pieratvarajecca ŭ miesiac pieramien i važnych rašeńniaŭ.

Niekatoryja błohiery iduć dalej i kažuć, što naša žyćcio mocna źmianiajecca ŭ kastryčniku, navat kali my hetaha nie nadta prahniem. Jany rajać prahledzieć foty ŭ telefonie za niekalki minułych kastryčnikaŭ, taksama možna vyvučyć svaje zapisy ŭ sacsietkach za hetyja miesiacy abo, kali vy viadziecie dziońnik, pahladzieć, što vy tam pisali ŭ hety čas.

Tyktokierki, jakija tak užo zrabili, dzielacca svaim dośviedam. Pavodle ich słovaŭ, šmat važnych padziej u ich žyćci adbyvałasia mienavita ŭ kastryčniku: u hety čas jany mianiali pracu, pierajazdžali ŭ inšuju krainu ci inšy dom. Ale kali vy nie viedajecie, za što bracca, kastryčnik — heta taksama miesiac, kali možna pierahladać svaje mety i vynošvać płany pa ich dasiahnieńni.

Taksama ŭ kastryčniku pačynajecca tak zvany cuffing season — «siezon kajdanak», kali adzinokija ludzi byccam žadajuć «pryšpilić» siabie da kahości inšaha i aktyŭna šukajuć paru. Heta źviazana z tym, što napieradzie zimnija śviaty, a za imi i dzień śviatoha Valancina. Ličycca, što cuffing season jakraz i skančajecca paśla Dnia ŭsich zakachanych, to-bok 14 lutaha.

Emili Lejes, amierykanskaja psichaterapieŭtka i śpiecyjalistka pa treniroŭcy mozha, patłumačyła ŭ svaim videa, jak pracuje teoryja kastryčnika. Jana kaža pra toje, što kastryčnik — heta nasamreč miesiac pieramien: źmianiajecca nadvorje i naša navakolnaje asiarodździe, my pačynajem nasić inšuju vopratku, a niechta, mahčyma, užo zadumvajecca pra zimovyja śviaty.

Naša myśleńnie, pačućci i pavodziny ciesna źviazanyja z tym, što nas atačaje. Kali nadvorje na niejki čas zastyvaje ŭ adnym stanie, my i dumajem adnolkavym čynam. Ale kali na dvare chaładaje i my musim nasić kurtku, dyj rečy navokał vyhladajuć pa-inšamu, u našaha mozha źjaŭlajecca zdolnaść budavać novyja suviazi i źmianiać našy dumki, pačućci i pavodziny, bo treba ich pierabudoŭvać dziela inšych umoŭ.

Akramia taho, vosień i sama simvalizuje pieramieny. U dziacinstvie i junactvie z pačatkam vosieni my viartalisia da vučoby, i heta byŭ čas, kali mocna źmianiaŭsia naš raskład i ŭsio, što nas atačała. Tamu, ličyć Emili, my pryvučajemsia asacyjavać vosień ź pieramienami i padśviadoma čakajem ad jaje niečaha novaha i ŭ darosłym žyćci.

Nie abaviazkova vieryć u hetuju teoryju, kab udałosia narešcie niešta źmianić. Hałoŭnaje, kab vy sapraŭdy chacieli ŭžyć teoryju kastryčnika na sabie i byli hatovyja dla pieramien — tady vialiki šans, što ŭsio ŭdasca. 

• 4
• 1
• 0
• 10
• 1
• 0
• 0
• 0