Грамадства77

«Калі сітуацыя не зменіцца, на Плошчу-2025 пойдзе мой сын». Беларускамоўны айцішнік, які сустрэў у аўтазаку брата, — пра 10 сутак і свае перакананні

15 ліпеня Аляксандр Куўшынаў ехаў да ЦВК падаць скаргу. А праз некалькі гадзін апынуўся з веласіпедам у аўтазаку, дзе нечакана сустрэў роднага брата. За пытанне «як праехаць?» Аляксандра адправілі на 10 сутак ў ізалятар. Брату Віктару далі на дзень больш.

Вось так Аляксандра Куўшынава заносілі ў аўтазак 15 ліпеня. Фоты Надзеі Бужан.

Пра айцішніка, які адкрыў беларускамоўныя садкі, спадзяваўся пачытаць у камеры Караткевіча і гатовы рызыкаваць сваёй кароткатэрміновай будучыняй дзеля шчасця чацвярых дзяцей, — у матэрыяле «Нашай Нівы».

«Калі тату выпусцяць?»

Вечар суботы. У чаканні Аляксандра на Акрэсціна сабраліся сябры і ўся сям’я — бацькі, жонка, трое дзяцей. Не было толькі старэйшага сына, які цяпер у ІТ-летніку.

Маці Таццяна трымалася на дзіва спакойна. Яна ведае, як там, за калючым дротам: у 2006-м за Плошчу атрымала 15 сутак. Адбывала іх у ізалятары на Скарыны. Аляксандру ў тым годзе далі 10 сутак.

Айцішнік быў на Плошчы і ў 2010-м — ізноў 10 сутак. 

Калі яго затрымалі на гэты раз, маці спадзявалася, што абыдзецца: як-ніяк чацвёра дзяцей. Упаяюць вялізны штраф, тым больш бюджэту грошы патрэбны. Не абышлося.

У 19:45 сям’я падышла бліжэй да дзвярэй — вось-вось выйдзе Аляксандр. Калі праз 10 хвілін яго ўсё яшчэ няма, жонка пачынае хвалявацца. «Калі тату выпусцяць?» — зазірае ёй у вочы маленькая дачка.

Праз пару хвілін уся малеча апынаецца на ганку. «Та-та!» — гучна разносіцца пад сценамі Акрэсціна.

Нарэшце паказваецца Аляксандр. З усмешкай і чахлом з «Пагоняй» у руцэ — усё, што засталося ад канфіскаванага тэлефона (следчыя забралі яго на экспертызу). У пакеціку ён вынес самаробныя шахматы, злепленыя з хлебу і пафарбаваныя пастай, — гэта ўжо другая партыя, першую ахоўнікі адабралі. Веласіпеда няма — чакае гаспадара ў РУУС.

Мама Таццяна сустракае сына.

«У камеры ніколі не выключалася святло, нават ноччу»

Гэтыя дні Аляксандр правёў у камеры з братам. Кажа, што пра яго кейс з веласіпедам ведалі ўсе міліцыянты.

«Там ёсць спецыяльная праграма для палітычных зняволеных. Як гэта выглядае? Па-першае, ніколі не выключаецца святло, нават ноччу, і ў такіх умовах даводзіцца ўсім спаць.

Па-другое, ніякай літаратуры трымаць у камеры нельга, ні газет, ні кніг. Мая жонка Таццяна перадавала мне Караткевіча, «Каласы пад сярпом тваім» — так і не пачытаў. Шахматы даводзілася штоноч хаваць, бо зранку ператрус у камеры. Ахоўнікі шукаюць рэчы, якія дапамагаюць бавіць час. Бо самая істотная праблема ізалятара — гэта тое, што там няма чаго рабіць.

Самаробныя шахматы.

Па-трэцяе, матрацы, якія тут завуць «ватай», а 6-й раніцы забіраюць. Металічныя ложкі з рэйкамі ўпіваюцца ў косці. Калі ў «хаце» (камеры) ёсць хоць адзін палітычны, усе будуць без «ваты». Такім чынам міліцыянты спрабуюць зрабіць, каб іншыя зняволеныя ціснулі на палітычных. Але гэта не працуе.

Некаторыя нервуюцца — але больш злуюцца на адміністрацыю, чым на нас. Мы сядзелі з 45-гадовымі людзьмі, у якіх 25 гадоў ходкі, вельмі крымінальныя суседзі. Але ніводнага разу не было, каб мы адчувалі сябе няёмка ці небяспячна», — апісвае будні на Акрэсціна айцішнік.

Аляксандр з жонкай Таццянай.

«Дзяржавы павінна ствараць спрыяльныя ўмовы не толькі ў ІТ»

У ІТ Аляксандр больш за 11 год. Ён топ-менеджар кампаніі Gurtam (дырэктар падраздзялення Wialon), якая распрацавала сістэму спадарожнікавага маніторынгу для бізнэсу. Брат Віктар — адзін з кіраўнікоў PandaDoc. Гэта міжнародная кампанія дапамагае аўтаматызаваць дакументазварот, а яе заснавальнік беларус Мікіта Мікада цяпер жыве ў Крэмніевай даліне ў ЗША (ён, дарэчы, быў адным з герояў у сюжэце Дудзя).

У сферу высокіх тэхналогій браты Куўшынавы трапілі не як праграмісты, а хутчэй як бізнэсоўцы. Абодва скончылі факультэт маркетынгу Беларускага дзяржаўнага эканамічнага ўніверсітэта.

Рыторыка ўлады пра тое, што дасягненні ІТ — асабістая заслуга кіраўніка краіны, Аляксандра абурае.

«Пэўную падзяку можна выказаць Лукашэнку за тое, што вялікія перашкоды для развіцця сферы не ствараюцца. Умовы для гэтага бізнэсу нармалёвыя — факт. Але развіццё — гэта дасягненні тых людзей, якія ім займаюцца і распрацоўваюць вядомыя на ўвесь свет прадукты.

А мэта дзяржавы ўвогуле, не толькі адносна ІТ, — ствараць спрыяльныя ўмовы для прадпрымальніцтва, машынабудавання, сельскай гаспадаркі і ўсяго астатняга. Гэта, напэўна, тое, для чаго такі інстытут, як дзяржава, і існуе», — разважае мужчына. 

«Хачу, каб новае пакаленне расло сапраўднымі беларусамі»

Аляксандр яшчэ і стваральнік сеткі беларускамоўных садкоў «Зорачкі». Першы садок адкрыўся два гады таму на вуліцы Авангарднай у Мінску, другі — летась на Прывабнай. Гэта тое, чаго шматдзетнаму тату самому не хапала — сваю дачку ён вазіў на заняткі ў Ратамку, дзе была невялічкая група на пяць чалавек.

«Я з юнацтва ўдзельнічаў у пэўных палітычных арганізацыях (быў у Маладых дэмакратах, дагэтуль сябра АГП — «НН»), але прыйшло пэўнае разуменне, што ў кароткі тэрмін наўрад ці ў краіне нешта зменіцца, таму трэба рабіць рэчы, каб прынамсі новае пакаленне расло сапраўднымі беларусамі і ў іх атрымалася жыць у іншай краіне. Для сваіх дзяцей мне хацелася мець беларускамоўнае культурнае асяроддзе», — тлумачыць мужчына.

Фота з Facebook

Яго старэйшыя дзеці ходзяць у прыватную школу «Краіна сяброў», якой займаецца актрыса Ганна Харланчук. На дзяржаўныя ўстановы Аляксандр вялікіх надзей не ўскладае.

«Мой старэйшы сын хадзіў у беларускамоўную гімназію №4. Але беларускасць там больш на паперы, чым у рэчаіснасці, на вялікі жаль. Некаторыя заняткі ладзяцца па-беларуску, некаторыя так-сяк. Гэта была больш паказуха — яны робяць намаганні, але не на такім узроўні, як бы мяне задавальняла».

У айцішніка, дарэчы, машына з вышыванкай. За чатыры гады, што ездзіць на ёй, ніякіх прыдзірак ад ДАІ не было на гэты конт.

«Проста жыць добра і зарабляць грошы недастаткова, каб быць цалкам шчаслівым»

На гэтых выбарах Аляксандр збіраўся галасаваць за Віктара Бабарыку. Уласна, ён і апынуўся ў чарзе пад ЦВК, калі прыехаў аспрэчваць рашэнне аб яго нерэгістрацыі кандыдатам.

«Да Цапкалы ёсць пытанні па біяграфіі, ён вельмі доўга супрацоўнічаў з рэжымам і, як мне падаецца, не ўсё там было чыста, — тлумачыць мужчына, чаму абраў не былога кіраўніка ПВТ. — Што ў Бабарыку падабаецца? З’явіўся чалавек, які мае і добры рэсурс, і біяграфію, і досвед, што прыцягвае.

І тое, чым ён адрозніваецца ад кандыдатаў на папярэдніх выбарах, — Бабарыка кажа пра стаўленне да людзей: узаемапавагу, дабрыню. І людзі адчуваюць, што ім гэта патрэбна — каб аб іх не выціралі ногі, як робіць дзейны прэзідэнт».

«Вы айцішнік, прадстаўнік таго класа, які ў прынцыпе ў Беларусі жыве добра. Чаму вы выходзіце пратэставаць?» — пытанне Аляксандру.

«Большасць тых, з кім мне давялося правесці гэтыя 10 дзён, — людзі, якія жывуць добра. У мяне ў камеры былі і прадпрымальнік, і бізнэсовец, які займаецца оптавым гандлем, наведаў 30 краін. Мне падаецца, што менавіта такія людзі разумеюць, што проста жыць добра і зарабляць грошы — гэта недастаткова для таго, каб быць цалкам шчаслівым. І тыя пытанні, якія яны ставяць перад сабой і дзяржавай, узнікаюць тады, калі ты свае асноўныя патрэбы ўжо задаволіў. 

Калі людзі дарастаюць да гэтага ўзроўню, яны адчуваюць унутраную свабоду, каб у тым ліку выходзіць на Плошчу, рызыкаваць сваёй кароткатэрміновай будучыняй. Бо маюць пэўны запас, каб у бліжэйшыя паўгода сям’я пражыла, пытанне пра «згубіць працу» неістотнае.

Чым менш людзі залежаць ад дзяржавы, тым больш у іх патрабаванняў да яе. А тыя, хто працуе на МАЗе, БелАЗе, у школах — іх гэтая сістэма і трымае. Бо калі з завода звальняюцца, у іх няма магчымасці хутка знайсці нармалёвую працу.

Майму старэйшаму сыну 14. І я разумею, што калі зараз сітуацыя не зменіцца, то на наступныя выбары турбавацца мне давядзецца не толькі пра сябе, але і пра сына, які, верагодна, пойдзе на Плошчу. А гэта падвойная адказнасць і рызыка. Самому пайсці на Акрэсціна — гэта адно, а калі туды трапляе твой сын…

Таму я лічу сваёй адказнасцю перадаць яму Беларусь у тым стане, у якім яму б не давялося на Плошчы адстойваць свае грамадзянскія правы».

Каментары7

Цяпер чытаюць

Частка іранскіх ракет ізноў прабіла «Жалезны шчыт» Ізраіля, падалі на жылыя дамы1

Частка іранскіх ракет ізноў прабіла «Жалезны шчыт» Ізраіля, падалі на жылыя дамы

Усе навіны →
Усе навіны

«Да гэтага часу не веру, што выжыў». Расповед адзінага выжылага ў катастрофе самалёта Air India, які разбіўся ў Ахмедабадзе

Хлопца, які ў Лебедзевай бэсціў Еўропу, асудзілі за ўдзел у пратэстах і ўхіленне ад войска6

Лукашэнка запатрабаваў ад вайскоўцаў вынайсці цуд-машыну для барацьбы з дронамі9

Расіяне запусцілі ў Беларусі дзіўны месенджар — рэгістрацыя па нумары тэлефона, а вось выдаліцца можна толькі калі дазволяць34

Джон Кенэдзі і Роберт Кенэдзі згуляюць на клубным чэмпіянаце свету па футболе ў ЗША. Прычым у адной камандзе

Палавое выспяванне робіцца ўсё больш раннім, а псіхалагічная даросласць — позняй. І гэта праблема4

Дзіцячы цэнтр, які адмовіў дзяўчыне ў працаўладкаванні за беларускую мову, улады праверылі і знайшлі парушэнні2

У Ізраілі 1 загінуў, 40 параненых ад іранскай балістыкі. Пачалася трэцяя хваля ўдараў па Іране11

«Гэты фэст не толькі для кайфу». Арганізатары фестывалю Tutaka расказалі пра сёлетнія планы і перспектывы10

больш чытаных навін
больш лайканых навін

Частка іранскіх ракет ізноў прабіла «Жалезны шчыт» Ізраіля, падалі на жылыя дамы1

Частка іранскіх ракет ізноў прабіла «Жалезны шчыт» Ізраіля, падалі на жылыя дамы

Галоўнае
Усе навіны →

Заўвага:

 

 

 

 

Закрыць Паведаміць