У Гомелі школьнікаў трымалі 1,5 гадзіны на вуліцы, каб яны паглядзелі савецкі ваенны фільм. Тэмпература — 7 градусаў
Прыдуманую чыноўнікамі ініцыятыву выконвалі нават нягледзячы на неспрыяльнае надвор'е.
Мясцовая сярэдняя школа № 42 зладзіла да Дня Перамогі кінапаказ пад голым небам. Правядзеннем патрыятычнага мерапрыемства пахвалілася выданне «Гомельские ведомости».
Увечары на нацягнуты на тарэц будынка школы экран праектар трансляваў савецкі фільм «У бой ідуць адны старыя». Фільм выйшаў на экраны ў 1974 годзе, або больш як 50 гадоў таму.
Можна толькі ўявіць, якую цікаўнасць да тэмы вайны магла выклікаць у школьнікаў, прыцягнутых да яе прагляду, чорна-белая савецкая стужка, узрост якой перавышае нават узрост іхніх бацькоў.
Да таго ж прагляд быў не самым камфортным — праз анамальнае халоднае для пачатку мая надвор'е, тэмпература паветра ў Гомелі ўвечары выхадных не перавышала 9 градусаў, а ўчора — 7 градусаў. Тэмпература не мінусавая, але зусім некамфортная для таго, каб сядзець без руху на вуліцы. Гледачы хуталіся ў курткі і насоўвалі капюшоны на галаву. Сядзець трэба было доўга, бо фільм доўжыцца 90 хвілін.
«Вечар скончыўся, але тэма вайны, прадстаўленая на экране, яшчэ доўга гучала ў сэрцах гледачоў. І гэта значыць, што мэта мерапрыемства была дасягнута: памяць пра герояў жывая, і яна будзе перадавацца з пакалення ў пакаленне», — пафасна падсумоўвае выданне.
Ніякай праблемы ў тым, каб паказаць той жа фільм для ўсіх ахвотных, напрыклад, у актавай зале школы, а не марозіць людзей на вуліцы, не было. Ідэя кінапаказу пад голым небам, відаць, зарадзілася ў нетрах кабінетаў ідэолагаў, бо ўвечары 8 мая ў скверы імя Грамыкі ўжо паказвалі хіты савецкага кіно, а афіцыйны тэлеграм-канал старшыні гарвыканама Уладзіміра Прывалава публікаваў фотаздымкі гледачоў студэнцкага ўзросту, якія чыста выпадкова захапілі з сабой цёплыя пледы.
Ідэя кінапаказаў пад голым небам сама па сабе не благая, але ў беларускіх рэаліях прымае дзіўныя формы. Загады, спушчаныя чыноўнікамі паднявольным бюджэтнікам, мусяць выконвацца, нават калі іх выкананне выглядае камічна.
Цяпер чытаюць
«З татам вырашылі: наспеў час вучыцца па-беларуску». Жанчына расказала, як у 80-я гады ездзіла за 20 кіламетраў ад Мінска дзеля адукацыі на роднай мове11
«З татам вырашылі: наспеў час вучыцца па-беларуску». Жанчына расказала, як у 80-я гады ездзіла за 20 кіламетраў ад Мінска дзеля адукацыі на роднай мове1
Зніклы Анатоль Котаў быў партнёрам самага высокапастаўленага беларускага разведчыка, які пераехаў у Польшчу. Тут можа быць ключ да разгадкі яго знікнення7979
Каментары