Беларускі футбалістМарк-Фрэдэрык Адо даў вялікае інтэрв’ю Goals.by. Аказалася, што ён не проста адслужыў паўтара года ў беларускім спецназе, але і разганяў паход Казуліна на Акрэсціна ды намётавае мястэчка на Кастрычніцкай плошчы ў 2006 годзе.
— Брыгадай спецназа тады кіраваў Дзмітрый Паўлічэнка. Мне даводзілася пару разоў з ім перасякацца, і ён быў падобны да суровага чалавека. Які ён быў у зносінах з вамі?
— Вельмі добрым камандзірам брыгады. Для нас усіх ён быў вельмі паважаным чалавекам.Мы яго называлі Баця. Ён ставіўся да нас, як да сваіх братоў. Уставаў з намі на кожную зарадку а шостай раніцы. Узімку, летам — без розніцы. Бегаў марафоны. І не цураўся простых салдат. Ціснуў руку і стараўся ўнікнуць ва ўсе патрабаванні.
А на Новы год апранаўся Дзедам Марозам.Можаце сабе ўявіць! Чалавек пра нешта можа сказаць дакладна, пакуль не паспрабуе гэта на сабе. Хоць сябры мяне спрабавалі адгаворваць: «Блін, Марчэла, ты куды ідзеш! Боты! Замбуюць!» Замбаванні там толькі ў пачуцці пляча.
— На разгонныя акцыі даводзілася хадзіць?
— Я служыў у гарачы час выбараў 2006 года. Так што было.
Разумеў, што адбываецца, але побач стаяць пацаны, з якімі прабег неверагодную колькасць кіламетраў, поўзаў ў гразі, скакаў, мяне неслі, я нёс…
— Людзей білі пры разгоне?
— Я нікога не біў. Наагул, мала хто біў. Адзіная сутычка здарылася, калі народ Казуліна ішоў вызваляць [Насамрэч Казулін 25 Сакавіка ішоў на чале калоны, акцыя была жорстка разагнана — НН].
Там стаяла наша брыгада. З боку абывацеля гэта выглядала так. З нашага боку выглядалапа-іншаму . Гэта служба. Мы быліпа-за палітыкай. Гэта не дрэнна і не добра. Гэта проста так ёсць.
Цяпер чытаюць
Праз дзевяць месяцаў пасля вызвалення памёр палітвязень Валерый Богдан7
Каментары