Ветэран НКВД расказаў у эфіры пра здраднікаў пад бел-чырвона-белымі «анучамі»
Але сам ён прыехаў у Беларусь толькі ў 1948 годзе.
У пачатку верасня на СТБ выйшаў кранальны сюжэт, на якім ветэран Вялікай Айчыннай са слязьмі на вачах расказвае пра здраднікаў пад бел-чырвона-белымі «анучамі». Але, як звычайна, ёсць нюансы.
Ветэрана завуць Фёдар Мядзведзь, яму 99 гадоў. Ён ураджэнец Вінніцкай вобласці Украіны, падчас вайны служыў у НКВД.
На відэа СТБ Мядзведзь скрозь слёзы згадвае, як у вайну бабулькі прасілі яго і яго саслужыўцаў: «Салдацікі, не пакідайце нас фашыстам!» Расказвае пра «прыўкрасны сцяг, пад якім людзі гінулі і перамагалі» (сцяг БССР, які служыў узорам чырвона-зялёнаму дзяржаўнаму сцягу, прынялі толькі ў 1951 годзе). А з іншым сцягам, маўляў, ходзяць здраднікі з анучамі.
«Калі б яны ведалі, якая цудоўная Беларусь, яны б не дапусцілі гэтага. Вы паглядзіце, што робіцца. Моладзь — больш за ўсіх жанчын — ходзіць. Вы самі заўважылі? Дзяўчынкі бегаюць. Але яны выкарыстоўваюць, думаюць, каб гэта яшчэ больш пакутліва было. Жанчыны, дзеці… З сабой дзяцей бяруць. Што ж вы робіце?» — абураецца ветэран.
Вось толькі вайну Мядзведзь правёў зусім не ў Беларусі.
«У 1940-м трапіў у 59-ы полк войскаў НКВД па ахове чыгуначных збудаванняў, які размяшчаўся ў Армавіры. Там і сустрэў вайну. Падчас Вялікай Айчыннай камандаваў гарнізонам, ахоўваў масты і аб'екты водазабеспячэння. Скончыўшы ў 1942-м курсы малодшых лейтэнантаў, быў прызначаны камандзірам узвода Сухумскай стралковай дывізіі ўнутраных войскаў НКВД. З дывізіяй трапіў на Паўночна-Каўказскі фронт, абараняў подступы да бакінскай нафты, быў паранены.
Пасля выпіскі са шпіталя яго накіравалі ў частку НКВД, якая займалася барацьбой з бандытызмам. Перамогу сустрэў на Каўказе», — расказвалі пра біяграфію Мядзведзя журналісты партала «Мінск-Навіны».
Што тычыцца барацьбы з бандытызмам, то ў 1945 годзе дывізія НКВД, сфарміраваная якраз на базе Сухумскай дывізіі, займалася зачысткай Заходняй Беларусі. Барацьба вялася як з сапраўднымі крымінальнікамі, так і з тымі, хто служыў у польскай Арміі Краёвай — змагаліся з «нацыяналістычным падполлем».
Вось толькі сам Фёдар Мядзведзь у гэты час быў на Каўказе. Дэталі біяграфіі агучваў ён сам у шматлікіх інтэрв’ю. У 1943 яго кантузіла пад Краснадарам, пасля шпіталя Мядзведзь служыў на Каўказе, у Грозненскай стралковай дывізіі. Пасля вайны быў Наварасійск, Саратаў, літоўскі Панявежыс, дзе ён служыў камандзірам па забеспячэнні. А ў Мінск упершыню ў жыцці Мядзведзь трапіў толькі ў 1948 годзе.
І кранальныя бабулькі, якія баяліся фашыстаў, — гэта зусім не пра Беларусь. Гісторыю пра просьбы мясцовых жыхароў не пакідаць іх немцам ён таксама ўжо расказваў, і было гэта пра падзеі пад Малгабекам (сёння гэта Інгушэція).
«Наша Ніва» пазваніла Фёдару Мядзведзю, але ён адказаў, што не дае каментароў па тэлефоне.
Праўда, праз нейкі час ён сам звязаўся з Рэдакцыяй і паведаміў: сёння недараслі бадзяюцца па вуліцах. «Ходзяць як на працу, рагочуць, аж брыдка», — абурыўся Мядзведзь. І цяпер, на яго думку, адбываецца спроба разлажэння беларускай дзяржавы.
Каментаваць па тэлефоне змест сюжэта на СТБ ён адмовіўся.
«Дзякуй за ваш званок, мне аж весялей стала», — паведаміў Мядзведзь на развітанне карэспандэнту «Нашай Нівы».
Каментары