Бабруйчанін паставіў сонечную батарэю ў сябе дома — «улетку за святло плаціў 10 рублёў»
Жыхар Бабруйска Юрый Савелюк падзяліўся сваім досведам выкарыстання аднаўляльных крыніц энергіі ў хатніх умовах — паўтара года таму ён паставіў чатыры сонечныя панэлі на балконе сваёй кватэры. Скарыстацца асабістай электрастанцыяй можна нават на выездзе.
Бабруйчанін Юры Савелюк на сваім балконе ўсталяваў чатыры сонечныя панэлі. Як узнікла ідэя асабістай электрастанцыі, ці лёгка яе ўтрымліваць, а галоўнае: ці ёсць выгада, ён расказаў выданню «Камерцыйны кур'ер».
З тэхнікай Юры на «ты» яшчэ са школьных гадоў. Любоў да электронікі і радыёсправы прышчапіў настаўнік фізікі Міхаіл Федасеевіч.
— Проста на ўроках педагог рамантаваў стары лямпавы тэлевізар і распавядаў пра яго. За што адказвае той ці іншы вузел. Я слухаў і разумеў: ёсць у гэтым нейкая магія. Хацелася яе спасцігнуць.
Нарадзіўся і вырас Юры ва Украіне. У канцы 80‑х скончыў Кіеўскі тэхналагічны інстытут па спецыяльнасці «інжынер-тэхнолаг скуры і меха».
У Бабруйск прыехаў на запрашэнне Міхаіла Іванавіча Кунца — легендарнага дырэктара гарбарнага камбіната. З таго часу не мяняў месца працы. Цяпер Юры Савелюк — галоўны тэхнолаг прадпрыемства.
Падарожжы, рыбалка і адпачынак на прыродзе — яшчэ адно захапленне бабруйчаніна. З паездак на аўтамабілі ўсё і пачалося.
— Улетку з жонкай па два тыдні ў лесе або на беразе ракі праводзім. І каб адпачынак быў камфортным, бяром з сабой міні-халадзільнік, святлодыёдны ліхтар, гаджэты. Пры такой нагрузцы аўтамабільнага акумулятара надоўга не хопіць, таму вырашыў набыць аўтаномную крыніцу энергіі. На маркетплэйсе замовіў дзве сонечныя панэлі і кантролер. Літый-ферум-палімерны акумулятар, які прымае энергію, сабраў сам. Выйшла паходная электрастанцыя, сабраць-разабраць — справа некалькіх хвілін, — распавядае Юры.
Але лета заканчваецца, а тэхніка, упэўнены, суразмоўца, павінна працаваць круглы год. Таму замест гаража і чакання наступнага сезону сонечныя панэлі адправіліся на балкон працаваць паводле прызначэння. Да двух «люстэркаў» крыху пазней Юры дакупіў яшчэ два. Па 100 ват кожнае. Як сам прызнаецца, хутчэй, з эстэтычных меркаванняў — каб цалкам закрыць бок балкона.
— Пры неабходнасці панэлі лёгка дэмантуюцца і перавозяцца, — заўважае суразмоўца.
Астатнія кампаненты для хатняй электрастанцыі дакупляліся ўжо ў працэсе — больш прадукцыйны кантролер, інвертар, акумулятар.
Схематычна сістэма выглядае так: прынятая ад сонца электраэнергія, 42 вольта, прыходзіць на кантролер, схаваны ў шафе кіравання. Там паніжаецца да 14 і адпраўляецца на зарадку акумулятара.
Ад яго падаецца на інвертар, дзе павялічваецца да звыклых 220‑ці і паступае спажыўцу. Спажывец пакуль адзін — кухонны двухкамерны халадзільнік.
— Акумулятар неабходны, каб захоўваць прынятую энергію, — прысвячае ў фізіку працэсу Юрый Савелюк, — сонца ж свеціць у пэўны адрэзак часу, а халадзільнік павінен працаваць бесперабойна.
У чэрвені — жніўні так і атрымліваецца. «Лішнюю» энергію забірае акумулятар, а пасля аддае ў цёмны час сутак. А з улікам таго, што халадзільнік у кватэры працуе «24/7», з'яўляючыся асноўным спажыўцом электраэнергіі, удаецца нядрэнна зэканоміць.
— Улетку за святло плаціў 10 рублёў. Цяпер, вядома, больш. Але чаго чакаць ад лістапада, калі і сонца нізка, і ясныя дні можна палічыць на пальцах? — усміхаецца суразмоўца.
Але і ў «беларускую палярную ноч» удаецца злавіць энергію. 30 працэнтаў часу ў лістападзе батарэі генеруюць ток, у снежні, вядома, не больш за 20. Але гэта, прызнаецца Юрый, самы мінімум. Далей «сонца — на лета, зіма — на мароз».
Незалежна, ёсць сонца на небе ці не, халадзільнік заўсёды падсілкаваны. Калі бракуе прыроднай энергіі, аўтаматыка сама перамыкае спажыўца на хатнюю сетку і нават дазваляе дапампаваць акумулятар. Кантраляваць зарад і перамыкацца паміж крыніцамі току можна дыстанцыйна — дзякуючы мабільнаму з праграмай.
За паўтара года тэхніка ні разу не падвяла. У працы, кажа Юры, не капрызная, а ўсё абслугоўванне зводзіцца да ачысткі панэляў спецыяльным мыйным растворам. Чым чысцейшая паверхня — тым больш энергіі.
Нават прыкладны тэрмін акупнасці дамашняй электрастанцыі Юрый не падлічваў. За гэтыя паўтара года толькі ў абсталяванне ўклаў каля 2000 рублёў.
Кажа, мэты як мага хутчэй «адбіць» выдаткі няма. Панэлі ставіў не дзеля эканоміі, а, як цяпер модна казаць, для дыверсіфікацыі крыніц электраэнергіі.
Тым не менш, у планах — устаноўка яшчэ двух сонечных панэляў — на бакавую сцяну балкона. Яна якраз «глядзіць» на самы поўдзень. А тамака сонца заўсёды больш. Нават у беларускую палярную ноч.
Каментары