Казку ператварылі ў чыстыя забабоны.
Выкладчык Пінскай вышэйшай духоўнай семінарыі ксёндз Эдуард Мігай падчас правядзення набажэнства ў гомельскім касцёле падзяліўся ўражаннямі ад паездкі ў так званую сядзібу Дзеда Мароза, якая знаходзіцца ў Белавежскай пушчы.
— Думаў убачыць там казку ў беларускіх традыцыях, але, як выявілася, нічога нацыянальнага ў гэтай сядзібе амаль няма.
Казку ператварылі ў чыстыя забабоны. Да прыкладу, паставілі скульптуры 12 месяцаў і кажуць, што трэба за іх патрымацца і загадаць жаданне. Але ж гэта звычайнае пакланенне драўляным ідалам.Практычна на кожным кроку там прапаноўваюць загадаць жаданне. Потым мы пачынаем думаць, што і Бог — гэта ўсяго толькі інструмент выканання жаданняў. А калі наша жаданне не выконваецца, кажам, што Бога няма. Або млын, які нібыта перамолвае грахі. Мы доўга рыхтуем дзяцей да таемства споведзі, а яны прыязджаюць да Дзеда Мароза, і ім кажуць: нічога рабіць не трэба, проста дакраніцеся да млына. Людзі ідуць і дакранаюцца. Добра, што ў іх ёсць жаданне пазбавіцца ад грахоў. Але праблема ў тым, што яны дакранаюцца да млына, а грахі застаюцца!
Калі мы пачынаем верыць ва ўсё гэта, то прымаем забабоны, яны пачынаюць дзейнічаць у нашым жыцці. Узнікае апантанасць, мы ўваходзім у гэты праклён, аддаляемся ад Бога. А значыць, слабее наша духоўнае жыццё, мы перастаем быць з Божай ласкай, робімся безабароннымі перад злымі сіламі і ўпадаем у страшныя грахі. Не варта забываць, што як у Бога ёсць план па выратаванні чалавека, так ёсць і план дэмана, каб чалавека знішчыць.
Таму не раю адпраўляць дзяцей на экскурсію ў сядзібу Дзеда Мароза разам з класам або іншымі групамі. Можна бацькам паехаць разам з дзецьмі, каб ім усё правільна растлумачыць, абараніць ад падману.
Так, дзеці хочуць верыць у Дзеда Мароза, але потым прыходзіць момант, калі яны разумеюць, што гэта няпраўда, і ў дзяцей узнікае пустата. У што тады верыць? Яны адчуваюць сябе падманутымі, надыходзіць расчараванне. Таму
лепш расказаць дзецям пра святога Мікалая. Пра тое, што быў такі чалавек, біскуп, які дапамагаў людзям, дарыў ім падарункі.Дзеці ў пэўным узросце ўжо бываюць
Цяпер чытаюць
Каб не трапіць на Акрэсціна, мінчук збег жыць у лес — вось яго гісторыя9
Каментары