Пажада (Se, jie)
Кітай – Тайвань – ЗША, 2007, каляровы, 157 хв.
Рэжысэр: Энг Лі
Ролі выконваюць: Ўэй Танг, Тоні Люн Чы Ўай, Лі Хом-Ўонг, Джаан Чэн, Чу Чыін
Жанр: Драма
Прызы: “Залаты леў” Веэнэцыянскага кінафэсту, намінацыя на “Залаты глёбус” – усяго 12 узнагародаў і 14 намінацый
Адзнака: 8 (з 10)
Шанхай, акупаваны японцамі. Удзельнікі драматычнага гуртка вырашаюць забіць высокапастаўленага калябаранта Йі, які катуе падпольшчыкаў. Пекная актрыса Ўон уваходзіць у давер да паліцыянта й выклікае ў яго пажаду. Але гульні зь юрам – нат і дзеля патрыятычных мэтаў – справа небясьпечная…
Акварэльная пекната кадраў, стрыманасьць рухаў – і плоцевая пажада, твары-маскі, калі кожны вядзе некалькі гульняў, схаваныя намёкі – і першая кроў забойства.
Карціна Энга Лінга дасканалая, як вытанчаная кічавая падробка – і як шэдэўр з безданю сэнсаў.
Гэта не эратычны фільм, хаця сцэны непрыхаваныя й рызыкоўныя амаль як у “Карыдзе каханьня” (кітайскія гінэколягі нат заклікалі не паўтараць акрабатыку жэстаў). У ложку разгортваецца палітычная барацьба – зь цялесным дотыкам, садамазахісцкай нянавісьцю, недаверам.
Гэта й не падпольніцкая гістарычная стужка, калі здрада набывае наўпростае ўвасабленьне (а ўявіце падобны сюжэт у беларускім кіно!).
“Пажада” – гэта клясычная мэлядрама з канфліктам паміж пачуцьцем і абавязкамі, любоўным трохкутнікам і нявыказаным прызнаньнем – калі памылка гарантуе гераічную сьмерць, а ворагу застаюцца раны ў сэрцы.
Цяпер чытаюць
Мараканцаў, якія зладзілі бойку ў Гомелі, высылаюць з краіны. Перад гэтым правялі публічную цырымонію іх высылкі3
Каментары