Гісторыя паскорылася, мы парвём кайданы дыктатуры — навагодні зварот «Нашай Нівы»
У 2022 годзе мы сталі сведкамі вялікага пералому. Год, які дыктатары спадзяваліся зрабіць годам свайго вялікага трыумфу, прывёў іх на мяжу катастрофы.
Мы пабачылі, хто смялейшы — Пуцін ці Зяленскі; хто разумнейшы — Шайгу ці Залужны; якая сістэма больш эфектыўная — заходняя дэмакратыя ці еўразійскія дыктатуры. Ці мы разумелі гэта год таму? Не ўсе.
У кожнага са свабодных народаў дарога да свабоды была сваёй — ні ў кога яна не была кароткай.
З 2020 года ў Беларусі працягваюцца рэпрэсіі, якіх свет у ХХІ стагоддзі не бачыў. Гэтую старонку ўжо не выкрасліць з нашай гісторыі. Беларусь ператварылася ў паліцэйскую дыктатуру, якая за шчодрую аплату з Масквы трымае ў страху і рабстве вялікі еўрапейскі народ. Але як выпрабаванні паказалі сілу Захаду і гераізм украінцаў, так і беларусы паказалі ў 2022-м свае найлепшыя рысы.
17 герояў-беларусаў аддалі свае жыцці за свабоду і незалежнасць Беларусі і Украіны. Успомнім іх за святочнымі сталамі. Успомнім і тыя тысячы найлепшых з найлепшых беларусаў, якія застаюцца за кратамі.
Ніхто не скажа, што беларусы падтрымліваюць Лукашэнку і вайну, пакуль тысячы палітвязняў крывёй са сваіх грудзей даказваюць адваротнае самім фактам свайго знаходжання за кратамі. Гераізм палітвязняў, розум нашых лідараў, цвёрдасць кожнага з нас урэшце сточаць кайданы тупой дыктатуры.
За якімі сталамі мы б ні сядзелі сёння, у княскім Полацку ці ў каралеўскім Наваградку, у шумлівым Мінску ці на родавым хутары, у акопах пад Бахмутам ці наваполацкай калоніі, мы ўсе сёння скажам гэта: «На наступны год — у свабоднай Беларусі!» І мы не стомімся, і мы не зняверымся гэта паўтараць столькі, колькі трэба. А 2023 год — хай ён нас здзівіць, хай ён расставіць усё на законныя месцы хутчэй, чым у нашых самых смелых марах.
Каментары