Упершыню кандыдат, якая называе сябе прадстаўніком дэмакратычнай апазіцыі, можа прызнаць вынікі прэзідэнцкіх выбараў. Піша Валер Кавалеўскі.
Прэзідэнцкія выбары 2015 года даўно не маюць адкрытых пытанняў. Няма інтрыгі для выбаршчыкаў, актывістаў, палітыкаў, журналістаў ні ў Беларусі, ні за яе межамі. У чаканні дня галасавання наведвальнікі сацыяльных сетак спаборнічаюць у саркастычным прагнозе вынікаў «выбараў». Па іроніі, удзельнікі гульні аддаюць мінімум 80% галасоў дзейнаму кіраўніку і такім чынам працягваюць справу некалі скандальнай песні «Саня останется с нами» ад Rockerjocker.
Застаецца адно пытанне, на якое яшчэ трэба дачакацца адказу. І гэтае пытанне можа быць ключавым ува ўсёй камбінацыі з супярэчлівым кандыдацтвам Таццяны Караткевіч. Што скажа Караткевіч пра вынікі выбараў?
Для ўлады яна не з’яўялецца пагрозай — ні сёння, ні патэнцыйна. Пры гэтым сама Караткевіч і яе штаб катэгарычна адмаўляюцца ад выхаду з гонкі. А Дзмітрыевым спалена столькі мастоў з апазіцыйнымі структурамі.
Паказальна, як Дзмітрыеў выкручваецца ў тым, як патлумачыць палітычную прыналежнасць Караткевіч. Для ўнутрыбеларускай аўдыторыі ён імкнецца выбудаваць дыстанцыю ад «апазіцыйнага гета». Аднак тады якія палітычныя сілы насамрэч прадстаўляе Караткевіч?
У інтэрв’ю «Беларускаму партызану» 2 верасня Дзмітрыеў аддзяляе Караткевіч ад апазіцыі: «БНФ сышоў, гэта была апошняя апазіцыйная партыя, якая падтрымлівала Караткевіч афіцыйна […] мы цяпер не будзем звязаныя па руках ні радыкальнай рыторыкай БНФ, ні адмоўным іміджам апазіцыйных партый».
Аднак напярэдадні дня галасавання ў інтэрв’ю «СБ. Беларусь сегодня» 7 кастрычніка Дзмітрыеў гаворыць пра Караткевіч зноў як прадстаўніка апазіцыі: «А пра сітуацыю ў апазіцыі нядаўна пачуў: Караткевіч здолела зрабіць тое, что не маглі да яе, — стала фактычна адзіным кандыдатам ад дэмакратычных сілаў і аб’яднала з іх не проста гаворача-грымячых, а працаздольную частку…»
«Гавары праўду» і ўлада будуць настойваць на тым, што Таццяна Караткевіч усё ж з'яўляецца прадстаўніком апазіцыйных сілаў. Яе ацэнка вынікаў выбараў будзе прадстаўленая рэжымам як супольная пазіцыя апазіцыйных сілаў, а гэтае значыць,што выбары будуць лічыцца дэмакратычнымі і справядлівымі.
Такім чынам, упершыню з 1994 года вынікі прэзідэнцкіх выбараў у Беларусі могуць быць прызнаныя законнымі кандыдатам, якая выдае сябе за «адзінага прадстаўніка дэмапазіцыі».
Юрый Варонежцаў, адзін з рэгіянальных лідараў «Гавары праўду», на сваёй старонцы ў Фэйсбуку 7 кастрычніка заявіў, што «сэнс байкоту ва ўмовах сучаснай Беларусі заключаецца ў тым, каб у выніковым пратаколе Ярмошынай яўка склала не 120 працэнтаў, а ўсяго толькі 102». Такім чынам ён прызнаў, што падлік галасоў будзе сфальсіфікаваны, аднак яго больш клапоціць эфект байкоту, чым удзел у злачынстве.
Дык што, выходзіць, «Гавары праўду» праз свайго кандыдата Таццяну Караткевіч асэнсавана саўдзельнічае ў крымінальным злачынстве — фальсіфікацыі выбараў — калі пагаджаецца браць удзел у загадзя сфальсіфікаваным галасаванні і свядома намагаецца прыцягнуць выбарцаў да галасавання?
Калі на выбарах 2001, 2006, 2010 гадоў галасы не лічылі, але была альтэрнатыва ў выглядзе моцных апазіцыйных кандыдытаў, то выбары 2015 года адметныя тым, што ўпершыню пасля прэзідэнцкіх выбараў1994 года праўдзівай альтэрнатывы сярод кандыдатаў не будзе. У гэтым сэнсе прэзідэнцкія выбары 2015 года проста не маюць аніякага сэнсу.
Цяпер чытаюць
Учора Мінск зноў затапіла. Чаму сталіца не гатовая да дажджоў?2
Каментары