№ 35 (156), 20 — 26 сьнежня 1999 г.
ВЯЛІКІ ЮБІЛЕЙ БОЖАГА НАРАДЖЭНЬНЯ
Сёлетняе сьвята Божага Нараджэньня — перадапошняе ў гэтым тысячагодзьдзі, пра якое цяжка сказаць, што яно “наша”, бо шмат каму з нас — няхай і ня ўсім — давядзецца жыць ды памерці ў зусім новай эпосе. Але толькі не нарадзіцца.
Так ужо павялося, што Каляды 25 сьнежня лічацца ў нас выключна каталіцкімі альбо “польскімі”. Насамрэч, ня трэба забывацца на тое, што ў Беларусі існуюць канфэсіі, якія таксама адзначаюць сьвята Раства Божага менавіта ў гэты дзень. Гэта ўсе хрысьціяне, акрамя РПЦ (Расейскае праваслаўнае царквы), наперш — уніяты (у адрозьненьне ад сваіх украінскіх братоў, якія сьвяткуюць 7-га) ды пратэстанты з усім сваім вялізным спэктрам цэркваў. У сваіх калядных пасланьнях усе яны ўздымаюць адны і тыя ж тэмы: падсумаваньне вынікаў тысячагодзьдзя, умацаваньне веры на парозе новага этапу рэлігійнага разьвіцьця ды справу яднаньня ўсіх хрысьціянскіх сёстраў-цэркваў плянэты.
Архімандрыт Сяргей Гаек у сваім звароце да грэка-каталікоў Беларусі нагадвае: “Хрыстос заклікае нас да прымірэньня. Усе мы павінны напоўніцца духам прымірэньня і добразычлівасьці да людзей. Нам патрэбны дух прымірэньня, як у адносінах да нашых братоў па веры, гэтак і да нашых братоў праваслаўных, а таксама да хрысьціянаў іншых канфэсіяў. Нам патрэбны дух прымірэньня ў адносінах да нашых братоў няверуючых і да ўсіх нашых суграмадзянаў”.
Айцец Сяргей на гэты раз зьвяртае асаблівую ўвагу на праблему алькагалізму, што “зьяўляецца страшнай бядой у нашым Краі, якая нішчыць асобы, сем’і і ўсё грамадзтва. Наша Царква і наша Айчына патрабуюць людзей цьвярозых, якія аддана маглі б працаваць для агульнага дабра. Няхай наш добраахвотны выбар неўжываньня алькаголю ў Юбілейным Годзе будзе выяваю нашае рэальнае любові да Бога, да нашай Царквы і нашай Айчыны”, — заклікае архімандрыт. І далей працягвае: “Умілаваныя ў Госпадзе Браты і Сёстры! На парозе Вялікага Юбілею 2000 Году прыміце блаславеньне Сьвятога Айца Яна Паўла ІІ, а таксама пастырскія віншаваньні Яго Эмінэнцыі Кардынала Ахілеса Сільвэстрыні, Прэфэкта Кангрэгацыі Ўсходніх Цэркваў. Перадаю іх вам з глыбокай радасьцю і маімі найлепшымі пажаданьнямі, каб сьвяты Божага Нараджэньня і ўвесь Юбілейны Год быў для нас усіх, для нашае Царквы і нашай Бацькаўшчыны сапраўдным часам Божае ласкі.
Няхай дапамагаюць нам у гэтым малітвы Найсьвяцейшай Багародзіцы і ўсіх і блаславёных Зямлі Беларускай”.
Найлепшыя пажаданьні чытачам перадаў і моліцца за іх таксама пастар кальвінісцкай суполкі Лявон Ліпень.
Мы ж, супрацоўнікі “Нашае Нівы”, жадаем, каб сьвяты нараджэньня сапраўды сталіся для ўсіх нас падсумаваньнем усяго найлепшага, што ёсьць і будзе ў нашым жыцьці, сымбалем непераможнасьці, няскоранасьці духу, але разам з тым ня будзем забывацца і на тое, што дзень Божага Нараджэньня — гэта маленькая ўрачыстасьць у кожнай сям’і, калі сваякі, сябры і проста знаёмцы зьбіраюцца, каб узгадаць “простыя рэчы, простыя словы”. Хай нашае з вамі сьвята будзе прасякнутае ціхаю ласкай і міласьцю да бліжняга ды літасьцю да саміх сябе. Не такія, відаць, мы ўжо і благія, калі маем нагоду і магчымасьць хоць раз на год сустрэцца і паразмаўляць пад ледзь чутныя посьвісты ветру ды ціхуткае грукаценьне сьняжынак. Ці пад шоргат дажджу — як адзін з адметных паказьнікаў беларускае рэчаіснасьці канца другога тысячагодзьдзя.
Хрыстос нарадзіўся!
Анатоль Прасаловіч
Каментары